Jörð - 01.06.1948, Page 170
360
JÖRÐ
Spóinn og lóan — það voru fuglarnir hans Páls — að
ógleymdri Maríuerlunni, sem hann lreilsaði eitt vorið með
vísunum:
Góðan vin að garði ber,
gesti fagnar harpa.
Mér er orðið mál á þér,
Maríuerla’ í varpa.
Mundirðu ennþá eftir því,
æskuvinur þreyður,
að bæjarveggnum áttirðu í
ofurlítið lireiður?
Segðu mér nú sögurnar
sunnan yfir æginn,
meðan ég bý til bögurnar
bjartan sumardaginn.
En landlagsmyndirnar og þjóðlífslýsingin varð önnur, þegar
veturinn lagðist að, kaldur og dimmur. Og það er oft veðra-
samt í Jökulsárhlíð og Hróarstungu. Eftirfarandi Þorraljóð
fundust nýlega á litlum blaðsnepli, þétt skrifuðum báðum
megin, innan í gamalli guðsorðabók, .sem Eiríkur á Vífilsstöð-
um átti, góðvinur Páls. Það þarf ekki að efast urn höfundinn.
Hús og þekjur Þorri skók,
þá fór margt í sundur,
heyin mín og töður tók,
tannaði eins og hundur.
Ketið beinum fló hann frá
fákum, ánum, kúnum;
en holdin skildi hann eftir á
einum hesti brúnum.
Eitt hann hefur verkið verst
vunnið Austurlandi,
. hann hefur á fjöllin fest
fannir ókljúfandi.
Flesta brestur bændur mjöl
og björg af ýmsu tagi;
þeim er öllum þrotið öl,
— það er mér nú bagi.