Jörð - 01.06.1948, Síða 176

366
JÖRÐ
fannst rekið upp á sömu eyrina, sem hesturinn hafði fundist
á. . . . Konan, sem ræddi um þetta.við Pál, sagði mér frá þessu.
ÞAÐ er raunar alveg sama hvar borið er niður í skáldskap
Páls Ólafssonar, hvort það eru ástavísur, hestavísur,
drykkjuvísur eða skammavísur, alls staðar er snilldin hin sama.
En um eitt eru víst flestir sammála viðvíkjandi skáldskap
hans — að einn allra merkasti þátturinn þar séu ljóðabréfin,
sem hann skrifaði vinum sínum og kunningjum. Þessi þjóðlega
grein íslenzks kveðskapar er nú víst liðin undir lok. Hún var
skemmtilegt afbrigði rímnanna, sem ekki má gleymast, því hún
geymir svo margt uni daglegt Iff fólksins — oft í mjög skemmti-
legu formi. Það gæti orðið stór og góð bók, ef íslenzkum ljóða-
bréfum væri safnað saman og gefin út í einni heild.
Eitt það skemmtilegasta við Pál Ólafsson er það, hve laus
hann hefur verið við að taka sjálfan sig hátíðlega sem skáld —
en stráði vísum sínum um sig, hvar sem hann fór. Þó margt hafi
geymzt eftir hann, er víst, að margt hefur líka gleymzt. Mér
finnst alltaf fengur að fá að heyra eitthvað nýtt eða áður
ókunnugt eftir hann.
Þegar ég kem austur á Hérað, reyni ég alltaf að leggja lykkju
á leið mína, til að liitta Gísla í Skógargeiði — því að hann hefur
safnað mörgu óprentuðu eftir Pál. Hjá honum heyrði ég fyrst
hið ágæta Þorraljóð, sem ég hafði yfir áðan — þar sem hann
snýr hinni ófögru veðurlýsingu í lokin upp á sjálfan sig — og
alvarleg skriftamál.
Næsti bær við Skógargerði er Rangá — við samnefnda á, sem
Páll kvað svo um:
Rangá fannst mér þykkju-þung,
þröng mér sýndi dauðans göng,
svangan vildi svelgja lung,
söng í hverri jakaspöng.
Það eru góðir karlar, sem sitja þarna sitt hvoru megin við
ána, Gísli í Skógargerði og Björn á Rangá, ágætir fulltrúar síns
Héraðs um búskap og fróðleik.
í haust, er ég kom til Björns á Rangá, hafði hann undir
höndum áður ókunnugt ljóðabréf frá Páli Ólafssyni til síra