Eimreiðin - 01.10.1923, Qupperneq 29

eimreiðin
VILHJÁLMUR MORRIS
285
sagði kella. M. endar sögu sína með þessu: »Á leiðinni heim
fengum við harðan sjó og sáum sjaldan kerlingu; er það fast
í mér, að sú madama hafi engin önnur verið en fóstra hins
»Fljúgandi Hollendingsa1)®.
Um fylgarmenn sína í síðari ferðinni segir hann: »Fylgdar-
tnenn okkar voru báðir viðfeldnir og vaskir drengir, þektu
ekki fremur en börnin hina víðu veröld, en voru þegar annir
leyfðu allir með lífi og sálu á kafi í hinni glæsilegu gömlu tíð
íslands. Annar þeirra, sem Halldór hét, var fæddur að Hlíðar-
enda. Líklega fæ eg þá aldrei framar að sjá, en dagar beggja
ferða minna á Islandi eru og verða óafmáanlega fastir og
helgir í huga mínum og minni«.
Helsti fylgdarmaður M. í fyrri ferðinni var ]ón frá Hlíðarenda-
koti, mikill maður og sterkur og manna fróðastur í fornsögum.
Mintist M. hans einnig hlýlega og kvaðst jafnan skyldi hann
muna. Það var eitt kvöld um vorið 1876 að sá, sem þetta
ritar, var í kvöldboði hjá M.. Og eftir borðhald, er karlmenn
einir voru við, mintist M. á Islandsferðir sínar og barst þá ]ón
á góma. »Þegar við komum að Búðará undir Sandi«, mælti
M., »var hiti mikill og menn og hestar dauðþreyttir. Og þá sá
eg Þór drekka fjöruborðið, er ]ón sterki lagðist flatur við
ána og svalg vatnið uns oss þótti ódæmum sæta. En vöxtur
hans minti glögglega á Gretti frænda hans«. Mælt er, að frú
M. minnist hins gamla manns æ síðan maður hennar lést,
með árlegri sendingu, og mun hinn látni hafa svo gert ráð
fyrir.
M. tók ávalt íslendingum vel, ekki síst þeim, er hann hafði
séð hér áður. Eg hitti hann nokkrum sinnum á vinnustofu
hans í Queens Square og dáðist stórum að öllu því, er hann
sýndi mér af gripum og listaiðnaði. Eitt sinn spurði eg hann
hvað hann ætlaði um viðreisn vor íslendinga, svo og um það,
hvort honum sýndist ekki að þjóð vor væri úrkynjuð orðin.
Hann neitaði hinu síðara, og um viðreisnina kvaðst hann ekki
efast — ef vér værum hygnir og þrautseigir, úr því flest hjá
oss væri enn á frumstígi. »Ekki mun stoða að bera oss sam-
an við Englendinga?« sagði eg. Hann svaraði: »Kom þú með
1) Það er sLip meö rifnum seglum, sem sjómenn sjá fyrir illviðri.