Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 44
42
Hlin
sakaði alvarlegar breytingar á starfsmöguleiknm hennar.
— Hún fjekk meinsemd í hægri ihendi, sem olli því, að
hún misti hendina um miðjan fram'hahdlegg. — Var hún
þá 16 ára.
Þetta var mikið áfall fyrir unga og glæsilega stúlku,
sent þráði öllu öðru fremur að starfa, til þess að geta
goklið lífinu skatt sinn fyrir tilveru sína og manndóm. —
En það var lrót í böli, að með góðra manna ráðum, og
fyrir áhuga föður hennar, sem mun liafa skilið stúlkuna
sína betur en flestir aðrir, komst hún til Kaupmanna-
hafnar og dvaldi þar um skeið í skóla, sem veitti ungum
stúlkum, er svipað var ástatt fyrir, hjálp til starfa og
ýmsan undirbúning undir þeirra vonskerta líf.
Eins og komið var, mun dvölin á þessum skóla, hafa
verið ein mesta hámingja Jósefínu í þessum heimi. —
Fyrst og fremst fann hún, að enn voru möguleikar til
starfa. — í öðru lagi sá hún og skyldi að, ef til vill, mátti
hún þakka Guði fyrir að ekki fór ver. — Ennfremur
mun hún hafa liaft ómetanlegt gagn af að kynnast jafn-
(ildrum, sem svipað, og jafnvel ver, var ástatt fyrir, og
jeg efast ekki um að hún hefur miðlað þeim geislum af
glaðværð sinni og andlegum æskuþrótti. — Þær munu
því jafnan síðar hafa minst íslensku stúlkunnar, sem átti
svo mikið af heiðríkju og sólskini, þrátt fyrir alt.
Svo kvaddi hún skólann og landið með „blómgan
beykiskóg“ og sneri al'tur heim til landsins í norðri og
heimkynna sinna, sem ólu drauma hennar í dýrff norður-
Ijósa og niðnætursólar. .
Allir, sem kyntust Jósefínu Lund, og skyn báru á,
munu hafa dáðst að myndarskaj) hennar í öllum verkn-
aði, þrátt fyrir fötlun hennar, og fáir mundu hafa leyst
störf sín betur tveim höndum.
Hannyrðir hennar voru með ágætum, og rithönd mjög
góð, þótt vinstri hönd gengdi hlutverki hinnar hægri.
Trúmenskan var frábær. Enda voru, ihenni oft falin
störf og umsjá heimila, sem áttu, og vildu eiga á að skipa,