Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 129

Hlín
127
Sumir vilja jafnvel fara út fyrir landhelgina til þess að
leita úrbóta í því efni. — En jeg lield, að lausnin á öll-
um vandamálum æskunnar sje að finna hjer heirna:
„Með því að nema staðar við veginn, litast um, og spyrja
um gömlu göturnar. — Hver sje hamingjuleiðin, og
fara hana.“
Ættum við ekki að taka þetta alvarlega. — Iu'ta aftur
til liðins tíma, leita á fund Frelsarans ]esú, með lijálp
kirkjunnar, þá sjáum við hvernig hann fór að.
Mitt í iðandi önn dagsins, leita ungir sveinar á fund
hans, og dvelja hjá honum. — Sjálfur leitaði hann oft
einveru á óbygðum stöðum í friði og kyrð. Til þess að
hlaða sig guðlegri orku og visa á bug freistingum. —
(Þangað dró hann að sjer æskuna og brýndi fyrir henni
skylduna við lífið: ,,Farið í vfngarð minn. — Vinnið
meðan dagur er.“ — IÍafa þær samveru- og kenslu-
stundir verið dýrmætar og varað alla æfi. — Þár hefur
farið saman trúfræðsla og þroskavænlegt starf.
En hvað má nú til varnar verða? Er ekki ástæða til að
taka vandamál nútímaæskunnar alvarlega? — Á rótleysis-
og upplausnartímum, eins og nú, er sjálfsagt að leita
aðstoðar og samstarfs kirkjunrvtr. — Skólar geta ekki
komið þar í staðinn. — Hvort hefur sínu hlutverki að
gegna, trú og tækni.
Þegar slaknar á siðgæðinu, kemur best í ljós, hve mikil
er þörfin fyrir þróttmikið, kristilegt starf kirkjunnar. —
Þó fermingin sje afstaðin, má kirkjan ekki sleppa liendi
af barninu. — Á viðkvæmasta aldursskeiðinu, frá ferm-
ingunni og fram á lögaldur, þurfa unglingar sjerstak-
lega á handleiðslu og vernd kirkjunnar að halda, því
J^að er liinn hreini, djarfi andi kristinnar lífsskoðunar,
er einn megnar að rækta siðferðisþroskann og skapa
heilbrigt almenningsálit meðal hinna ungu.
Kirkjan þarf að stofna uppeldisskóla eða stofnun þar
sem unglingar ættu þess kost að dvelja skemmri, eða
lengii tíma í umsjá og vernd kirkjunnar.