Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 55
Hlin
53
ana og l'æra setningarnar til betra máls. Við þetta verður
kennslan lífrænni, auk þess sem það þroskar málsmekk
nemenda og venur þá á gagnrýni. Stundum er ekki að-
eins um einstakar setningar né málsgreinar að ræða, held-
ur alllanga kafla, einkum ef nemanda hefur orðið það á
að gerast of langorður og fylla frásögnina af aukaorðum
og athugasemdum eða fjölyrða um of um sama efni.
Reynist þá oft auðvelt að fá nemendur til að stytta þess
konar langlokur, strika út óþarfa orð og eyðufyll ingar
eða skýra frá efni kaflans í styttra máli, án þess að merk-
ing hans raskist.
Þegar kennarinn liefur skiiað ritgerðum, er rétt að
ii-aifa stutt hfé á kennslunni, til þess að nemendur geti
lesið yfir leiðréttingar á þeim villum, sem kennaranum
lrefur ekki unnizt tími til að skýra fyrir öllum bekkjar-
nemendum eða liann telur varða lrvern einstakling. Get-
ur verið heppilegt, að kennarinn ihafi í ritgerðabókum
strikað undir setningar, sem ihann telur illa sagðar, án
þess að í þeim felist bein málviila. Verður Jrá að gefa
nemendum kost á að spyrja, í hverju setningunum sé
ábótavant og hiusta á tillögur þeirra til iagfæringar.
Hvetur þetta nemendurna til umhugsunar og færir þeim
heim sanninn um, að margoft verður að lagfæra sömu
orðin og sömu setningarnar, þar til takmarkinu er náð.
F.itt lítið dæmi verður þeim olt til uppörvunar. Kvæðið
Ég bið að heilsa heftir varðveitzt með eiginhendi Jónasar
Hallgrímssonar og hefur verið Ijósprentað ásanit fleiri
kvæðum í Kaupmannahöfn 1938.fÞar sést m. a. lagfæring
skáfdsins á einu orði, sem hann irefur tvívegis breytt, þar
til honum finnst jrað algerlega viðunandi. í fyrstu hefur
hann ritað:
Söngvarinn ljii.fi, fuglinn trúr, sem fer
með fjaðrabiiki háa vegarleysu
í grænan dal að kveða kvæðin þín.