Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 59

Hlin
57
ráðlaust í draumnum,
hann hnaut og hann vagaði,
heyvagninn kjagaði
haegt út með straumnum.
I lýsinguni á ihljóxnleikunum í Dísarhöll getur nem-
andinn hlustað eftir hinum mismunandi hljóðfærum og
tónfallinu í hljómsveitinni, ef kennarinn bendir þeim á
það.
I trumbu er bylur með hríðum og hviðum,
í hörpunni spil af vatnaniðum.
I básúnu stynur nú stormsins andi,
og stórgígjan drynur sem brimfall á sandi.
Og hljómamir kasta sér fastar og fastar
í faðma saman sem bylgjur rastar,
er sveiflast í sogandi iðum.
Ég veit, að unglingar á gagnfræðastigi finna þennan
mismun á orðavali. J’eir skynja einnig margbreytileik í
setningaskipun, og mér er nær að halda, að þeim þyki
vænt um hin ólíku blæbrigði tungunnar, el þeir lást til
að gefa þeim gaum og kennslan er miðuð við þeirra
hæl'i.
Hér að l'raman var vikið að algengustu misfellum í
skólaritgerðum og hve þroskavænlegt það ei, að nem-
endur lagfæri þær sjálfir. Einnig- hefur verið bem á, að
með lestri og samanbiirði góðra bóka má glæða og cjrva
tilfinningu nemandans fyrir góðu máli, en á því veltur
oft, hvort nentandinn ihelur vald á málinu í i iti.
Flest atriðin, sem nefnd hafa verið, varða ínálsmeð-
ferðina Ög stílinn, liinn ytra búning málsins, eins og áður
er sagt, en ekki kjarnanh, málefnið sjálft.
Öll höfum við séð börn leika sér að leir. Sum þeirra
velkja hann milli handa sér, búa til úr honum formlausa
hluti, og ræður hending ein sniði þeirra. Önnur grípa
hann fastari tökum, velja sér mola og raða þeim saman
eltir stærð, lit og lögun í þeim tilgangi að móta úr þeim
ákveðinn hlut. Smekkvísi, leikni og skipulagsgáfa eru