Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 93

Hlin
91
lög. Gætu þá formenn fjelaga eða ljósmæður.annast skipu-
lagningu og aðra þesskonar aðstoð. í sveitum liafa ljós-
mæðurnar verið eina heimilishjálpin, sem sængurkon-
urnar liafa haft. Ef þið, konur, gætuð komið því til leiðar,
að hreppur og sýsla greiddu tvo þriðju kostnaðar við
heimilishjálpina, þá á ríkissjóður að greiða einn þriðja.
(Og að sjálfsögðu greiddu svo þeii', sem hjálparinnar
njóta, sinn ákveðna hluta).
Við erum ekki í neinum vafa um það, að allsstaðar er
þörf fyrir hjálp, þar sem veikindi herja, og oft bætist
iátækt og allsleysi ofan á veikindin. — Það er ekki aðeins
þörf fyrir Heimilishjálp í Reykjavík, heldur um allar
bygðir landsins, því ekki er sveitakonan, sem oft er eina
konan á heimilinu, ixetur sett en bæjarkonan.
Kvenfjelögin okkar yrðu ennþá lífrænni, ef konuinar
skiptust á að hjálpa liver annarri, er þær þurfa hjálpar
ineð, eða lilypu að minnsta kosti undir baggá, þar sem
t. d. væri aðeins ein hjálparstúlka, en hjálpar væri þörf á
fleiri en einum stað í einu.
í bæjunum getum við tekið okkur til fyririhyndar Irú
I larriet Fett í Osló, sem hafur opna skrilstofu daglega
klukkan 10—13, og er í sambandi við öll sjúkrahús borgar-
innai', er láta hana vita, þegar sjúklingar útskrilast, sem
hjálpar þurfa. — Eru það einungis sjálfboðaliðar, flest
konur ylir sextugt, sem hún sendir til hjálpar á heimilin.
Þessi hjálp sparar ekki aðeins nokkra legudaga á sjúkra-
luisunum, sem altaf eru yfirfull, heldur er það mörgum
konum ánægja og sálarstyrkur, að mega hjálpa og fá
þannig tækifæri til að geia góðverk, og finna jafnframt,
að þær eru þjóðfjelaginu nauðsynlegar. — Það er líka
ótæmandi verkefni: Að heimsækja sjúklinga, gamalmenni
og börn, sem oft þurfa aðeins smávegis hjálp, sem auðvelt
er að láta í tje, ef við bara vitum um það.
Jeg veit, að til er nóg af hjálpsömum konum, sem vilja
leggja í þennan göðgerðabanka, því að enginn veit, livar