Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 77
Hlín
75
Jeg held að það, sem jeg hef skrifað ihjer, sje nokkuð á
rökum reist, en jeg vil nú ekki segja meira, því að betri
er þögnin en staðleysu stafir um það sem á að vera fróð-
leikur og saga.
Fangahjálpin á íslandi.
Útdráttur úr erindi fluttu í ríkisútvarpinu 10. marz 1954
af Oscari Clausen, umsjónarmanni.
i
Góðir íslendingar!
Það eru nú liðin full 5 ár síðan Fangah jálpin var stofn-
uð, og jeg flutti erindi um hana 'hjer í Ríkisútvarpinu. —
Þá greindi jeg frá fyrirætlunum hennar og takmarki,
sem sje því að reyna til þcss að hjálpa föngum, þegar þeir
losnuðu úr hegningarhúsinu, og leggja stoð að framtíð
þeirra. — Að vísu rendu þá allir, jafnt jeg sem aðrir, blint
í sjóinn með það, hvernig haga skyldi störfunum, svo að
öðrum gæti orðið til einhverrar hlessunar og hamingju.
— \hð höfðum engar fyrirmyndir að lara eftir, með því'
að hliðstæðar stofnanir erlendis eru bygðar á öðrum
starfsgrundvel 1 i, og því urðum við að fikra okkur áfram,
fet fyrir fet, eftir þeirri tilvísun, er brjóstvitið gaf okkur.
Hjer ætla jeg nú að segja ykkur nokkuð frá starfshátt-
uin okk;u j essi 5 ár, og geta Jaess árangurs, sem hefur
náðst.
Það kom þegar í ljós, að frumstig starfseminnar varð
að ganga lyrir sig inni í fangelsununt, þ. e. a. s. með
iheimsóknum og samtölum við fangana í sjálfum fanga-
klefunum. — Þar varð að kynna sjer fangana og mynda
sjer skoðun um, livort hegningarvistin myndi hafa betr-
andi á'hrif á þá, eða að hún yrði iþeim til andlegs tjóns.
Næsta skrelið í starfseminni er mjög mikilvægt, sem sje
að mynda sjer skoðun um það, hvort fanginn hefur ein-
lægan vilja og ásétning á því að byrja nýtt og betra líf, ef