Hlín - 01.01.1956, Side 100

98
Hlín
„íslenskur heimilisiðnaÖur“ sjer um sölu og dreifingu
Jieimagerðra muna og leitast við, eftir fremsta megni, að
láta hvern hafa sannvirði fyrir sína vöru. — Það er ekki
altaf auðvelt að samrýma kaupverð og söluverð. — Fram-
leiðendur geta, hvort sem þeim hentar betur, unnið úr
sínu eigin efni, eða fengið efni hjá fyrirtækinu og laun
hjá því fyrir vinnu sína. — IJet6a er gagnkvæm hjálp fyrir
báða. — Fyrirtækið fær vinnuafl en einstaklingarnir
vinnu, sem hentar þeim. — Flesta viðskiftavini hefur fyr-
irtækið í Reykjavík, eða um 100 talsins, en annars víðs-
vegar um landið.
„íslenskur heimilisiðnaður" hefur hingað til mest
fengist við framleiðslu á ýmiskonar ullariðnaði, mest
prjónles. — Það er auðveld og þægileg heima- og ígripa-
vinna, enda hafa flestir viljað vinna við hana. — Þó er án
efa hægt að auka sölu á ýmiskonar vefnaði, þar stöndum
við líka vel að vígi, hvað efni snertir. — Ullin okkar er
mjög góð í hverskonar vefnað. — Júlíana Sveinsdóttir,
listmálari, sem hefur fengist mikið við ýmiskonar vefnað,
telur íslensku ullina eitthvert besta hráefni, sem völ er á.
— Enda hefur hún unnið úr henni hin bestu efni, má
nefna sjöl og teppi, sem hvarvetna hafa vakið athygli,
hvað gæði og fegurð snertir.
Yfirleitt er ullin vel fallin til hverskonar iðnaðar, og
vafalaust er hægt að afla markaða í stórum stíl á ullar-
vörum, bæði ofnum og prjónuðum, utanlands og innan.
Takmark fyrirtækisins er að gera heimilisiðnaðinn eins
fjölbreyttan og unt er. — Æskilegt er að hafa samband
við sem flesta, sem geta 'framleitt í tómstundum sínum
einhverskonar varning úr innlendu og útlendu efni. —
Þó þannig, að innlent efni sje notað, þegar þess er kost-
ur, með því fáum við þjóðlegan blæ á vöruna, um leið og
við stuðlum að eflingu innlendrar framleiðslu. — Jafn-
framt þurfum við að hafa í huga, að nota sem mest ís-
lensk mynstur sem fyrirmyndir, — Varan sem framleidd