Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 127

Hlin
125
og vinnuhjú, sem eignuðust börn. — En brátt færðist það
út í nágrennið, og var þá ekki fengist um, þó fara þyrfti
út í vont veður á nótt eða degi, og þó þyrfti að kafa snjó
í mikilli ófærð. — Móðir mín mun hafa tekið á móti 64
börnum. Hún fann vel vanmátt sinn, en stundaði þetta
starf með bæn og sterkri trú á hjálp Guðs. — Hann gaf
henni líka kraft og blessun í starfi, svo að aldrei mislukk-
aðist. Hún vitjaði kvennanna og liugsaði um þær og litlu
börnin, það sem með þurfti.
Ekki voru það síður málleysingjarnir, senr nutu henn-
ar hjálpar og nákvæmni. — Þar var hún oft líknandi, og
mundu dýrin hafa þakkað henni, ef þau hefðu liaft' mál,
ekki síður en konurnar og annað fólk, sem hún hjálpaði.
— Það fólk alt þakkaði henni vel og sýndi henni vinsemd,
sem oft kom fram í góðum gjöfum og hjálpsemi. Það
voru kærkomin laun, auk þeirrar gleði, sent hún naut af
þessu óeigingjarna starfi. — Þá var líka ómenguð gleði
hennar fyrir ræktarsemi og hlýju frá „ljósubörnunum",
sem oft voru kunnug ,,Ijósu“ sinni, og sýndu henni kær-
leikshót. — Hún ól upp tvö ljósubörn sín, annað tekið af
barnaheimili, sem átti í erfiðleikum að sinna mörgum
smábörnum, ihitt barnið tekið af deyjandi móður, sem
Ijet eftir sig mann með þrjú bcirn. Hún dó úr inflúensu,
er barnið var fárra mánaða gamalt. — Þessunt börnum,
ásamt sínum eigin börnum, fleiri fósturbörnum, og öll-
um unglingum, sem hún hafði undir höndum eða uiii-
gekst, innrætti hún fyrst og fnemst bænrækni og barns-
lega trú á kraftinn, sem sönn guðstrú veitir hverjum sem
af hjarta trúir á Guð með frelsarann og barnavininn,
Jesúm Krist, til fyrirmyndar.
Jeg gleymi því aldrei, hvernig ihún kendi okkur á unga
aldri að biðja og treysta á bænheyrslu. — Við vorúm
stundum döpur í bragði, þegar hún var að fara að heim-
an, og leiddist altaf þar til hún kom aftur: a. m. k. fyrst
lengi. — Þegar hún kvaddi okkur börnin sín sagði hún:
„Biðjið þið lyrir mjer, að mjer gangi vel að hjálpa kon-