Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 66
64
Hlín
búskap í’yrri tíma. — Bar þar mörg orð á góma, sem
unga íólkið skildi ekki: T. d. orðið hnapphelda, enginn
vissi livað það var. — Mjer fanst þetta furðulegt og
spurði, ltvort hætt væri að hefta hesta í sveitum. — Nei,
að vísu var það nú ekki. — En hvað var notað til að hefta
með? — IJað voru höft. — Og þá er nú ekki' von að unga
fólkið þekki klifbera og reiðing, torfkróka eða heymeisa,
svo nokkuð sje nefnt.
Hvað sem um þetta má nú segja, þá langar mig til að
biðja ykkur, sem lesið „Hlín“, að veita því athygli, þegar
gamall bær, skemma eða önnur bæjatlliús, eru rifin, að
þar getur leynst hlutur, sem vert er að halda til haga og
hirða, — Vel getur verið, að óbornar kynslóðir virði við
okkur slíka hirðusemi. Kærúleysi í hvaða mynd sem er,
má telja til lasts, og veldur oft vandræðum og jafnvel
tjóni.
íslendingar viljum við öll vera, og þá er það heilög
skylda okkar að minnast jafnan þeirrar, scigu og þeirrar
menningar, sem við erum sprottin úr, enda þótt tímarnir
sjeu hreyttir.*)
Athyglisverð uppeldisstörf.
Sigurður Gunnarsson, skólastjóri, Húsavík.
Sú uppeldisstarfsemi, sem sjerstaklega vekur eftirtekt
íslenskra skólamanna, er þeir kynna sjer erlend skóla- og
uppeldismál, eru Atvinnuleiðbeiningar og Tómstunda-
störf. — Hvorttveggja eru nú, og liafá lengi verið, merkir
þættir í uppeldisst&rfi grannþjóðanna. — Miða þeir háðir
að sama marki, eins og <">] 1 heilhrigð uppeldisstarfsemi:
*) Altaf þykir mjer vænt um, þegar jeg sje eitthvað úr gamla
bænum í nýja húsinu. — Það ber vott um trygð og virðingu fyrir
þeim, sem horfnir eru. — Það setur líka hlýlegri svip á nýja hús-
ið, sem oft er dálítið kuldalegt. — Ritstj,