Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 112
110
Hlin
þjóðir okkar hafa komið auga á það, að ullin af fjenu af
þessum stofni, hæfir vel í vefnað, prjón og hannyrðir, og
rækta nú af kappi þann litla stofn, sem þær eiga.
Ullin, sem flutt er út hjeðan úr landi, erþvegin í verk-
smiðjum, en sú sem á að fara í fínni vinnu verður að
þvost heima upp á gamia móðinn.
Sveitafólkið, sem flutt er í bæina, kann vel til marg-
breytilegrar ullarvinnu, og framleiðir fyrir útsölurnar. —
Mikið er framleitt fyrir íþróttafólkið, og nokkuð er
flutt út.
Það er oft erfitt að ákveða hvað er heimilisiðnaður,
hvað iðnaður eða listiðnaður. — Það eru nú 60 iðngrein-
ar í landinu, og allir, sem geta, nota sjer vjelarnar. — |á,
livað er hvað? Þetta blandast mjög saman. En hvað um
það! — Bara að það sje unnið og vel unnið. — Ekki kyr-
staða!
Fólkið er nú að koma auga á þá dýrgripi, sem við eig-
um í gamalli, íslenskri list. — Tökum til dæmis ritarann
í Sambandinu okkar, Stefán Jónsson, sem teiknar mest af
íslensku frímerkjunum. — Hann sækir sínar fyrirmvndir
mikið í Þjóðminjasafnið okkar: í trjeskurð, vefnað,
forn handrit o. s. frv.
Það er spurt um það: Hvað hafið þið gert síðan við vor-
um saman í Danmörku fyrir þrem árum?
Skólarnir gera mikið fyrir handavinnuna, bæði fyrir
yngri og eldri nemendur: Saumar, vefnaður, smíðar, bók-
band. — Fjöldi námsskeiða er haldið víðsvegar um land-
ið, og eiga kvenfjelögin drjúgan þátt í því. — Það má
1 íka þakka þeim góðu konum það, sem þær gera til að
prýða kirkjurnar, mikið af því iheyrir undir heimilisiðn-
aðinn. — Og svo eru konurnar að koma sjer upp þjóð-
búningum, og alt heyrir það heimilisiðnaðinum til.
Og hvað er svo framundan?
Það er nú margt. En óhætt er að nefna tvö stór verk-
efni, þar sem heimilisiðnaður kemur áreiðanlega til
greinia: Endurreisn Skálholtsstaðar með allskonar kirkju-