Hlín - 01.01.1956, Side 115

Hlín
113
vorgróðri íslenskrar ræktarmoldar, þar er leitað og fyrir
sjer þreifað ;hvað best ilienti til þroska og lífsvænlegheita,
til þess að sá gróandi geti af sjer staðið helju vorhreta og
veðurvankanta. — Svo góð og nauðsynleg sem sú við-
leitni er til að skapa meira öryggi og hagsæld þeim, er á
gróandi jörð búa, þá er hitt ekki síðri nauðsyn, nema
fremur skyldi, að vaka yfir andlegum þroskaskilyrðum
og lífsskoðanagöfgi hins viðkvæma, ómótaða manngró-
anda í borg, bæjum og dreifðum bygðum þessa lands,
reyna að frábægja hættunum og skapa sent liollust þroska-
skilyrði, .er að nokkru gagni mættu reynast í andlegri
baráttu og hreggviðrum komandi lífsára.
Enda þótt jeg h jer með fáum orðum bendi á hættu þá,
er búin er æskulýð þjóðar okkar með yfirflæði liirina
bölvuðu sorp- og siðspillingarrita, þá tel jeg mjer einnig
skylt að minnast hins góða og lesholla ritmáls, sem' eldri
og yngri eiga óhindraðan aðgang að til lesturs og athug-
unar. — J>ar mætti á margt benda, er vel er um, en það
yrði oflangt um að skrifa hjer, ef jeg hygðist víða ágripa.
Nú er það aðeins ársritið „Hlín“, er jeg vildi sveigja
nokkrum orðum að með þakklæti í huga.
Jeg veit mig hafa lesið „Hlín“ frá hennar fyrstu göngu,
og ætíð hefur hvert nýtt Hlínarhefti fært mjer .eitthvert
nýtt umhugsunarefni, einhver ný eða gömul sannindi,
sem vert var upp að rifja og um að hugsa, hún hefur æf-
inlega reynst boðberi þarfra og fagurra lífssanninda, hún
hefur verið boðberi þeirra kenninga að vinnusemi og
vinnugleði göfguðu. — Hún hefur verið flytjandi. J>ess
boðskapar, er styrkir guðstrú og kærleikshyggju. — í fám
orðum sagt, ihún hefur verið l'lytjandi þess boðskapar, er
gefur mannlegu lífi traust og gildi. — Jeg hef stundum
velt því fyrir mjer, hvernig á því stæði, „að „Hlín“ bæri
i lesmáli sínu svo rnarga góða kosti. Því þótt ritstjóri
hennar sje sívakandi starfs- og gáfu-kona, sem altaf ber
fangið fult af nýjum, þörfum áhugamálum, andlegum og
efnislegum, og þótt undan væng forystu hennar sje
8