Hlín - 01.01.1956, Blaðsíða 75

*
Hlin 73
Benedikt Þorkelsson, móðurbróðir Guðmundar Finn-
bogasonar og þeirra bræðra, var og umferðakennari á
þessu tímabili og mjer samtíða hjá Guðmundi Hjalta-
syni. — Alleinkennilegur maður, en svo vandaður í hugs-
un og háttsemi að af bar.
Ekki er jeg fróður um kenslustörf hjer vestUa á síðast-
liðinni öld. — Hygg jeg að mjög lítið hafi verið um
fræðslu framyfir það sem iheimilin sjálf veittu alt fram
undir 1890. — Hjer í iMýráhreppi var stofnað Búnaðar-
fjelag rjett fyrir 1890. — Rjeði það til sín búfræðing til
þess að vinna að jarðabótum á surnrin, ljeði þá svo til
barnakenslu á vetrum. — Þessir 4 tóku við hver af öðr-
um: Sæmundur Björnsson, Kristinn Guðlaugsson, Jón
Þórarinsson og Jón Jónatansson. Kensla Kristins, bróður
míns, varð að nokkru leyti undirstaða Hjeraðsskólans
hjer á Núpi.
Enn má nefna Magnús Hjaltason, sem kendi eitthvað
á Ingjaldssandi og í innanverðum Dýnafirði, síðast í Bol-
ungavík. (Gaf út 1 jóð: „Munaðarleysingjann“, ritaði dag-
bækur, sem mælt er að H. K. Laxness hafi smíðað úr „Ól-
af Kárason,- Ljósvíking").
Hólmfríður Pjetursdóttir, Arnarvatni, skrilar
veturinn 1956:
Þú biður mig að gel’a þjer upplýsingar um hverjir hali
verið við barna- og unglingafræðslu í þessu bygðarlagi á
árunum 1880-90.
í þessti efni, eins og á svo mörgum sviðum, erum við
of seint á ferðinni, sem ekki er í sjálfu sjer óeðlilegt eins
og breytingar á þjóðfjelagsháttum öllum ihafa orðið hrað-
fara. — Er mikil eftirsjá að hafa ekki getað fest hendur á
ýmsu, sem nú er fallið í gleymskunnar haf. — Heita má
að dáinn sje liver einasti maður ltjer í sveit, sem nokkuð
liefði kunnað frá þessu að segjia af eigin raun eða athug-
un. — Jeg man sjerstaklega eftir fjórum, sem dáið liafa á
síðustu tveimur arum, sem hefðu getað lrætt okkur í