Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 42

MORGUNN
36
kristindómurinn hefir t. d. engan einkarétt á bænar-
lífi og mannkærleika, svo mjög sem hvorttveggja er
samgróið kristinni trú. Jesús sagði: „Þegar bú biðst fyr-
ir, þá gakk inn í herbergi þitt, og er þú hefir lokað
dyrum þínum, þá bið föður þinn, sem er í leyndum“. En
Epictetus sagði: „Þegar þú hefir lokað dyrum þínum
og byrgt glugga þína, þá minstu þess að segja aldrei, að
þú sért einn; því að þú ert ekki einn, guð er inni“. Hin-
ar kristnu ritningar segja: „Elskið óvini yðar“ og „rís-
ið eigi gegn meingerðamanninum“, en ritningar Búdda-
trúarmanna segja: „Með rósemi skal maðurinn yfir-
vinna bræði sína; með gæðum hið illa; ágirndarsegg-
urinn sé læknaður af ágirnd sinni með örlæti, lygarinn
með sannleikanum“.
Þannig mætti lengi telja. Alt þetta, sem er svona
undarlega líkt með trúarbrögðunum og gengur eins og
rauður þráður upp úr hinu einfaldasta og óbrotnasta
trúarlega lífi, og alt til þessa, er það birtist á æðsta stigi,
á rót sína í sálarlífi mannsins, hvar sem hann á heima
á hnettinum. Og þeir dagar eru fyrir fult og alt um garð
gengnir, er skynbærir, kristnir menn líta til þess með
afbrýði, er þeir verða þess varir, að önnur trúarbrögð
eigi líka til djúpar hugsanir og markverðar.
En þrátt fyrir þennan ákveðna skyldleika, sem er
á milli kristindómsins og ýmsra annara trúarbragða, þá
er munurinn samt greinilegur. Eða öllu heldur, mismun-
andi trúarbrögð bera mjög mismunandi ávexti. Pappír
og kol eru hvorttveggja karbónsambönd, en þrátt fyrir
það verður ekki vilst á, að eðli þeirra er næsta ólíkt.
Eins er um Búdda og Krist. Skyldleikinn er ákveðinn,
en þó tala þeir hvor sína tungu. Enda eiga áhangendur
þeirra erfitt með að skilja hvorir aðra.
En hver er þá sá eiginleiki, það einkenni, sem set-
ur hinn sérstaka stíl og blæ á kristindóminn? Hvað er
það, sem setur svo ákveðinn blæ á hann, að ekki verð-
ur sagt, að kristindómurinn sé kristinn, þegar hann vant-