Morgunn - 01.06.1931, Qupperneq 49

MORGUNN
43
og sjálfan þig“, og sjá, margir bræðra þinna, synir
Abrahams, eru þaktir í saur og deyja úr hungri, og hús
þitt er fult af hvers kyns gæðum, og þó fer alls ekkert
af því til þeirra“.
En þegar þess er gætt, hve lítið af því, sem veru-
lega mikilsvert hefir verið í orðum og athöfnum Jesú,
hefir getað komist inn í hinar stuttu frásagnir guð-
spjallanna, þá verður ekki með réttu sagt, að þessar
hugsanir, sem lúta að félagslegri sambúð mannanna,
hafi orðið út undan þar. Guðspjöllin eru öll þrungin af
þeim. Jesús hefir haft svo opið auga fyrir þessari hlið-
inni á lífinu, að annað er vart hugsandi, en að meðvit-
undin um öfugstreymið í þessum efnum hafi styrkt mjög
trú hans á komu hinnar miklu byltingar. Því að bylt-
ingatrúar var hann vitaskuld og svo greinilega, að ekki
verður um það vilst. Hann trúir, eins og meginið af þjóð
hans, á komu þeirra tíma, er Guð bylti við öllum hlut-
um á jörðunni. Hann trúir á dómsdag Drottins og stofn-
un ríkis hans. En líkindin eru lítil fyrir því, sem sr. G. B.
sérstaklega heldur fram, að Jesús hafi trúað, að upp-
haf guðsríkiskomunnar ætti að vera athafnir hans sjálfs
og lærisveinanna undir vopnum.
Röksemdaleiðsla sr. Gunnars í þessu efni er meðal
annars fólgin í því, að Nýja testamentið beri það með
sér, að mjög róttæk breyting hafi orðið á boðskap
Jesú frá því er hann hóf starfsemi sína og þar til
tók að líða að lokunum. Jesús hafi upphaflega lagt
kapp á að sefa æsingar og byltingaþrá fólksins og trú-
að því, að guðsríki mundi koma, án þess að leiðir of-
beldis yrðu notaðar. ,,Fjallræðan“ sé frá þessu tíma-
bili starfsemi hans. En er stundir liðu, hafi viðhorf
hans breyzt. Og orð hans og dæmisögur frá síðari hluta
starfstímans beri vott um hið breytta viðhorf. Harkan
verði meiri í boðskapnum og þar kenni þeirrar harð-
ýðgi, sem sé í algjörri andstöðu við þá mildi, sem áður
undaði frá boðskap hans og framkomu, og að þetta