Húnavaka - 01.05.1973, Page 36
34
HÚNAVAKA
Brúnin við sólrisi brosir,
brekkan á vordögum grær,
fossinn með fimri hendi
fiðlustrengina slær.
Hvammurinn ómar allur
og angar af blóma fjöld.
þar elskendur löngum sér una
hin indælu sumarkvöld.
Fossinn fellur og fellur
og freyðir á steinum og hyl
og seinna mun fossinum falið
að framleiða birtu og yl.
Ort laust eftir 1940.
íslendingar óþrifnir.
Nú vil ég minnast lítið eitt á lifnaðarháttu nianna hér á landi, eftir því sem
mér hefur fyrir augu borið.
íslendingar eru í eðli hraustir og sterkir, og á loftslagið sinn þátt í því.
Yfirleitt finnst mér þeir vera svo óþrifnir, að ég fæ oft og tíðum viðbjóð af
þvi að sjá til þeirra. I>eir sitja oft á rekkjum sínum og matast, og ægir þar saman
við hliðina á þeim tóbaki, harðfiski, smjöri og ull. Umgengni þeirra innbyrðis
er svo blygðunarlaus, að eigi getur verri verið. Bæði karlar og konur liggja alls-
ber, hvað innan um annað, í hreysum sínum, og fleti þeirra eru ekki hótinu
betri en sakamanna þeirra, er þræla í járnum hjá oss. Hvaða afleiðingar þetta
hefur í för með sér, er hægt að gera sér í hugarlund. I’að skoðast ekki tiltakan-
legt afbrot, þótt menn hafi átt tvö eða þrjú börn í lausaleik, heldur þykir það
miklu fremur ærleg sök.
Það er álitin einskonar fremd, ef einhverjum tekst á þann hátt að komast
yfir dóttur auðugs manns.
Hólum, 3. október 1741
L. Harboe.