Húnavaka - 01.05.1973, Side 70

68
HÚNAVAKA
Hypjaðu þig, Biddi hvessti augun á Martein. Hann fór reiðilegur
út úr bílnum, henti bílyklunum við fætur Bidda og veifaði í bílinn,
sem kom að í því.
Marteinn . .. Orðin dóu á vörum konunnar, bíllinn rann af stað.
Maggi var kominn í krakkahópinn. Heimilisprýðin og Biddi leidd-
ust upp með ánni. Konan gekk ein heim. Hugur hennar barðist við
vandamálin. Hann er að lúskra þeim í Víetnam, hún heyrði þetta
líkt og hvíslað væri við eyra hennar, hvað eftir annað.
Nei, nei, ég vil aldrei heyra þetta framar, gleyma að þessi orð hafi
verið töluð. Bara gleyma ...
Dagurinn hafði liðið snurðulaust. Unga fólkið hafði skilað sér frá
ánni og borðað hádegisverð og haldið svo til fjallsins með teppi og
sólföt. Eldra fólkið sat í garðinum og börnin hlupu um allt.
Þau lögðu af stað um kvöldið og fóru rólega niður dalinn. Hann
var svo fallegur, blámóða yfir öllu og áin eins og bráðið gull. Maggi
og móðirin sátu nú aftur í. Maggi var orðinn þreyttur af hlaupun-
um og hafði vaknað snemma um morguninn að vanda. Hann var
nú sofnaður við brjóst móður sinnar. Hjúin í framsætinu hjöluðu
blíðlega. Hún hafði fært sig alveg til hans.
Konan varð allt í einu svo þreytt. Bráðum yrði Maggi stór og
bjargaði sér. Dóttir hennar flyttist burtu, kannski með þessum eða
einhverjum öðrum. Hvað yrði um Martein? Lögreglan, hafði dóttir
hennar sagt. Hvað gat það verið? Það greip hana klökkvi. Tárin
runnu þung og heit. Hún þerraði þau ekki, sat bara og lét þau
renna. Maggi vaknaði. Mamma, hvað er þetta, ertu að gráta yfir
Madda? Hann horfði á hana hálfsofandi. Ég skal segja þér leyndar-
mál ef þá hættir að gráta. Hann þurrkaði framan úr sér og teygði
sig að eyra hennar. Þú mátt ekki vera reið við hann Madda mamma.
Hann er ekki vondur strákur, en það er bara svoleiðis með hann ...
Hann getur ekki að þessu gert. Hann lætur svona af því, að hann er
kominn í eitrið með strákunum ...