Húnavaka - 01.05.1973, Page 113
HÚNAVAKA
111
nóvember var sýnilegt að hún var komin að gotum. Gerðu allir ráð
fyrir að hún gyti í bólinu sínu eins og hún var vön, en það er ai'-
þiljuð kompa undir
stiga í kjallaranum, sem
hundarnir hafa til íbúð-
ar og líður þeim þar vel.
Jæja. Nú er ekki að
orðlengja það, að einn
daginn er Snudda horf-
in og finnst hvergi þó
leitað sé. En það þóttist
maður vita, að hún hefði
einhvers staðar komið
sér fyrir til að gjóta. Álit-
legt virtist það hvergi,
Jrví að snjór var mikill
og frost talsvert. Við
þóttumst þó sjá að hún
hefði skriðið inn í súg-
þurrkunarstokk í fjár-
húshlöðu, því að slóðir
sáust í snjónum. En
hvernig sem kallað var,
anzaði hún ekki, osr eng-
um var fært inn, því að
snjór var svo mikill
langt inn í stokk.
Nú þótti öllum Jretta ákaflega leiðinlegt uppátæki hjá Snuddu
og bjóst enginn við að hvolparnir mundu lifa hjá henni við þessar
aðstæður. Aðbúnaður var enginn, ekki svo mikið sem heyrusl, Jrví
að allt slíkt var hreinsað burt í sumar áður en hey var látið í hlöð-
una. Daginn eftir að Snudda hvarf, kom hún inn til að fá sér að
borða og var þá orðin heldur mjóslegin. Heldur var hún óróleg og
flýtti sér mikið og hvarf svo aftur. Þannig gekk Jretta til hjá henni.
Hún kom inn einu sinni á dag og fékk að éta og var svo rokin. En
eftir því, sem lengra leið, stanzaði hún lengur og stundum fékk hún
sér smá dúr um leið. Maður þóttist nú sjá að hún ætti eitthvað af
börnum á lífi, kannske aðeins 2—3 því að fyrir kom að hún sýndist
Gréta á Uaukagili með Ivu hvuljm Snuddu.
L