Húnavaka - 01.05.1973, Page 149
HÚNAVAKA
147
Möguleikar á að nota þd þekkingu, sem fyrir hendi er.
Ef við lítum 15—20 ár fram í tímann mun þróunin innan búfjár-
ræktarinnar í fyrsta lagi vera háð því hversu vel og hve fljótir við
erum að notfæra okkur þá þekkingu, sem til er á sviði kynbótafræð-
innar.
Þótt kynbætur hafi verið miklar í raun, nú á síðustu árum, er
mikil gjá milli þeirrar þekkingar, sem til er og þeirrar, sem notuð
hefur verið í önn dagsins.
Orsakanna fyrir þessu er að miklum hluta að leita í því sérstaka
skipulagi, sem við höfum á landbúnaði, þar sem búpeningnum er
skipt í margar smáeiningar eða bú.
Með því að skipuleggja kynbætur þannig, að sem flestir einstakl-
ingar verði með í uppgjöri, fást betri upplýsingar og árangurinn
verður öruggari, þó að aldrei verði hægt að einangra skekkjur vegna
þess hve búin eru mörg. Miðað við þann fræðilega möguleika, að
aðeins væri um eitt stórt bú að ræða með sömu ytri skilyrðum fyrir
ÞORSTKINN H. GUNNARSS.
er Borgfirðingur og Vestfirðing-
ur að ætterni. Fæddur í Reykja-
vík lfi. jan. 1946 en ólst upp að
Syðri-I.öngumýri í A.-Hún. —
Lauk búfræðipróli frá Bænda-
skólanum að Hvanneyri vorið
1965 og kandidatsprófi frá
Framhaldsdeildinni á Hvann-
evri árið 1970. Flefur starfað hjá
Búnaðarsambandi A.-FIún síðan
1968. — Grein sú, sem hér birt-
ist, er jtýdd úr Norsk Landbruk,
þó lítið breytt, og er eftir
Harald Skjervold, en hann er einn helzti kynbótasérfræðingur Norð-
manna.