Skírnir - 01.01.1968, Page 29
SKÍRNIR
AF DULU DRAUMAHAFI
27
Birta og ylur einkenna þennan hluta kvæðisins, vordagurinn og svan-
irnir verða tákn hamingju skáldsins. En þegar kvöldar hverfur allt
það, sem þessi hamingj a veitti:
Þeir svanir flugu
er sólin hneig
og sukku í skóganna
rökkur
Nútíð kvæðisins er nótt, langnættið, sem skáldið ætlar að gera sér
bærilegt með því að stirna það eldum ljóðs síns, meðan hann bíður
dögunar, þeirrar stundar, er
úr mistri og sorta
skín svanaflug
og sólin gistir
mig aftur.
I þessu kvæði má þannig greina þrjá þætti, í fyrsta lagi persónulega
reynslu skáldsins, í öðru lagi Völundarsögnina og í þriðja lagi
náttúrulýsinguna.
Sams konar byggingu er að finna í kvæðinu Nú greiðist þokan
sundur. Þar notar Snorri söguna um Tristan og ísold á svipaðan
hátt og Völundarsögnina áður. Svipaða þætti má einnig finna í báð-
um sögum. Aðskilnaður elskenda er meginþáttur þeirra beggja og
sá þáttur, sem Snorri notar fyrst og fremst. í kvæðinu liggur Tristan
særður og bíður ísoldar:
Ég hvíli einn við opin hallarrið
í ugg og von, mér blæða heitar undir
sem engin nema Isold bjarta, þú
mín unga þrá, má græða
Meginstef kvæðisins er endurlausn, lausn úr einhvers konar fjötrum.
Þessu er lýst á tvennan hátt: með Tristanssögninni, hinn særði Trist-
an bíður komu ísoldar, og með náttúrulýsingu, þjökuð jörðin bíð-
ur komu vorsins. í upphafi kvæðisins er því lýst er vorið nálgast: