Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1963, Side 132

1963
— 130
Eftir reynslu Norðmanna gerir hann ráð fyrir, að barnaskólarnir
þurfi 12 tannlækna og gagnfræðaskólarnir 4 tannlækna, miðað við 1400
vinnutíma á ári. Meðan skortur er á tannlæknum, ber að láta barna-
skóla sitja fyrir. Dr. Ingebrigtsen bendir á, að ef fá eigi tannlækna í
stöður þessar, verði að greiða laun í samræmi við þær tekjur, sem tann-
læknar hafi af eigin atvinnurekstri, en þær séu háar og tryggar. Fylgja
ber þeirri stefnu, sem ríkir á Norðurlöndunum, að laun tannlækna séu
með hærri launum opinberra starfsmanna. Erfitt verður að koma þeim í
há laun hér vegna hins stutta vinnutíma, en skólaárið er styttra hér en
annars staðar tíðkast. Þarf að finna lausn á því máli, því að árlegur
vinnutími eigi a. m. k. að vera 1400 st. nettó. Gefa á tannlæknum kost
á eftirlaunaréttindum og öðrum hlunnindum, sem opinberir starfs-
menn njóta. Tannlæknastofur eiga helzt að vera í skólunum sjálfum, og
útbúnaður þeirra þarf að vera sambærilegur við það, sem gerist á einka-
stofum. Mestan hluta útbúnaðar hér þarf að endurnýja. Einna mest að-
kallandi er að fá yfirtannlækni, sem skipuleggur og ber ábyrgð á starf-
seminni. Hann ætti að fá t. d. 1 árs styrk til náms í Noregi eða Svíþjóð.
Hann ætti ennfremur að sækja 6 vikna námskeið í „offentlig helse-
arbeid for tannleger“, sem haldið er árlega í Noregi. Dr. Ingebrigtsen
býður í nafni landlæknis Noregs íslenzkum tannlækni þátttöku í þannig
námskeiði. Hann bendir á möguleika á að sækja um styrk frá WHO til
frekara náms erlendis. Ef ekki fæst íslenzkur tannlæknir í starfið,
væri athugandi, hvort reyndur skóla- eða héraðstannlæknir fengist í
stöðuna frá Noregi eða Svíþjóð, t. d. um tveggja ára skeið. Yfirtann-
lækni þarf að ráða svo snemma, að hann geti ráðið útbúnaði, sem afla
þarf, og skipulagt starfið, áður en aðrir tannlæknar taka til starfa.
Hann gæti með yfirtannlæknisstarfinu unnið við tannviðgerðir að
y3—y2 starfs, eftir að starfsemin er komin í gang. Ýmis form eru á
ráðningu tannlækna við skóla. Þeir eru sums staðar í fullu starfi, aðrir
í hálfu starfi og hafa eigin stofu með. Sums staðar er nemendum vísað
til starfandi tannlækna. Vinna þá tannlæknar stundum ákveðinn tíma-
fjölda á dag á stofum sínum fyrir föst laun auk greiðslu fyrir efni og
tæki eða læknarnir fá greiðslu fyrir hvert barn. Þróunin á Norður-
löndum er í þá átt, að tannlæknar verði ráðnir í fullt starf að skólum
og starfi í þeim, og telur Dr. Ingebrigtsen það fyrirkomulag heppilegast
og mælir með því hér. Síðan ræðir hann ýtarlega um skipulagningu á
tannlækningum í skólunum og faglega hlið málsins, sem ekki verður
rakin hér. Loks mælir Dr. Ingebrigtsen með flúorblöndun drykkjar-
vatns, sem óumdeilanlega dragi mjög úr tannskemmdum. Vegna skipu-
lagðrar andstöðu, sem komið hefur upp í öllum löndum, þar sem flúor
er blandað í drykkjarvatn, bendir hann á, að áður en það sé gert hér,
þurfi að athuga vel lagalega hlið málsins, kynna málin öllum aðilum,
sem það snertir faglega, og hann leggur áherzlu á, að útbúnaður verði
að vera mjög fullkominn.
Skýrsla sérfræðingsins er í meginatriðum samhljóða áliti stjórnar