Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1963, Qupperneq 198

1963
— 196 —
um], til Guðmundar Ingva Sigurðssonar hæstaréttarlögmanns, dags. 21.
nóvember 1961, svo hljóðandi:
„Samkvæmt bréfi yðar, dags. 3. nóv. 1961, skal ég leitast við að leysa úr
þeim spumingum, er þér óskuðuð svarað varðandi meiðsli E. J. E-sonar
og veikindi hans í sambandi við þau. Kynni mín af málinu eru þau, að
23. apríl 1959 var ég beðinn að líta heim til E. að . .., vegna veikinda hans.
Er ég kom þangað, tjáði hann mér, að aðfaranótt þriðjudagsins 21. apríl
1959 hefði hann orðið fyrir líkamsárás og hlotið allmikinn áverka á andliti
og fæti. Hann var með glóðarauga á báðum augum, nefbrotinn og bólginn
inn vinstra hné, var með hitaslæðing og líðan slæm. Um nánari lýsingu á
meislum hans nægir að visa til bréfs Páls Sigurðssonar læknis, dags. 7.
maí 1959.
Undanfarin ár hafði E. þjáðst af þrálátum höfuðverk hægra megin í
enni. Hann var með mikla skekkju á miðsnesi (deviatio septi nasi), og
snennna á árinu 1956 gerði ég á honum aðgerð til þess að laga þetta (re-
sectio septi nasi). Hann var óþægindalaus í hálft ár, en er verkirnir komu
aftur, taldi ég, að rnn bólgu í kjálkaholu gæti verið að ræða, og gerði að-
gerð á kjálkaholu hægra megin nokkru síðar. Hann lagaðist um tíma, en
fljótt sótti í sama horf. Að mínum ráðum fór hann til Invemess í Skotlandi
til Dr. Ian M. Seex, í okt. 1957. Að rannsókn hans lokinni taldi hann göngin
úr hægri ennisholu lokuð að mestu leyti og verkimir myndu stafa af þvi,
sem kallað er vacuum sinusitis. Opnaði hann ennisholuna hægra megin og
gerði við göng niður í nefið. Eftir heimkomuna fór liðan batnandi, og var
heilsan góð, þar til hann varð fyrir áðumefndum áverkum 21. apríl 1959
með þeim afleiðingum meðal annars, að nefbeinin brotnuðu og göngin, sem
búið var að gera, lokuðust. Einnig dældaðist framhlið hægri kjálkaholu.
Komu nú gömlu kvalaköstin aftur, auk þess sem hnéð olli honum miklum
óþægindum. Þurfti að tappa af hnénu alloft næstu mánuði. Hann fór nú
aftur til Skotlands til Dr. Seex og kom til hans 13. maí 1959. Við rannsókn
þar kom í ljós, að nefið var skælt til vinstri og brotið og dældarbrot á fram-
vegg hægri kjálkaholu. Göngin upp í ennisholu hægra megin (ductus naso-
frontalis dxt.) reyndust lokuð og ekki hægt að koma kanna upp í gegnum
þau. Var töluverð hætta á sýkingu í ennisholu, en af henni hefði getað hlot-
izt heilahimnubólga eða ígerð í heila (heilaabscess). Einnig reyndist hann
hafa misst nokkuð heym á báðum eyrum, sem vel gat verið afleiðing slyss-
ins. Var 25 decibel heymartap á hægra eyra, en 20 decibel á vinstra eyra
(heymartaugin, „nerve type“). Með aðgerð var nefbrotið lagað og beinum
ýtt þannig til, að göngin upp í ennisholu opnuðust á ný. Var það allmikil
aðgerð (sjá bréf Dr. Seex 1. júní 1959). E. fór svo af spítalanum 2. júní
1959. I fyrstu virtist svo sem um bata væri að ræða, en fljótlega eftir heim-
komuna fór að bera á kvalaköstum eins og áðm-, og var hann oftast nær sár-
þjáður. I júlí 1959 var Dr. Seex hér á ferð og leit þá á E. Hann taldi þá, að um
kroniska ennisholubólgu væri að ræða, og bjóst við, að eyða yrði hægri ennis-
holu, þ. e. a. s. taka burt framvegginn og fylla sáðan upp í dældina með