Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1963, Qupperneq 214

1963
212 —
daginn til 20. nóvember, og upp frá því hefur hann unnið y2 daginn og
þolir sæmilega.
Ályktun: S. hefur hlotið talsverða bót meina sinna við aðgerðir þær, er
á honum voru gerðar í sumar á heilaskurðardeild Rikisspitalans í Kaup-
mannahöfn. Áður en hann fór í aðgerðir þessar, var hann öryrki til sinnar
fyrri iðju, en nú virðist hann þola hálfs dags vinnu, en þó ekki meira.
Ég tel ekki sennilegt, að heilsufar hans breytist úr þessu til muna með
tilliti til afleiðingar slyssins, enda eru nú liðin rúmlega 3 ár, frá því slysið
varð.
Þá má og á það benda, að heilsa hans hefur haldizt óbreytt síðustu 3—4
mánuðina og það við hálfs dags vinnu.
Ég vildi því leggja til, að örorka hans sé nú endanlega metin.“
. . . [fyrr nefndur] sérfræðingur í lyflækningum, vottar á þessa leið 25.
apríl 1958 í bréfi til Magnúsar Thorlacius hrl.:
„Skjólstæðingur yðar, hr. S. Þ-son, sem slasaðist 16. nóvember 1954, kom
til mín til viðtals og skoðunar 24. nóvember 1955. Þá taldi ég ekki táma-
bært að meta manninn varanlega og stakk upp á, að hann kæmi aftur í
skoðun að hálfu ári liðnu. Eftir beiðni yðar, herra hæstaréttarlögmaður,
kom S. í skoðun til mín aftur 25. marz 1958, og fylgdi honrnn þá álitlegur
skjalabunki, m. a. greinargerð frá ... [síðast nefndum sérfræðingi í tauga-
og geðsjúkdómum], dags. 8. febr. 1958. Er ég fór að kynna mér plöggin nán-
ar, er var að vísu síðar en skyldi vegna mjög mikils annríkis, sá ég, að meðal
gagna þeirra, sem S. hafði komið með, var greinargerð og örorkumat frá
. .. [fyrr nefndum starfandi lækni í Reykjavík], sem hann hefur fram-
kvæmt um hálfu ári eftir að S. kom til mín hið fyrra skiptið.
Mér finnst miklu fremur hlýða, að sami læknir fjalli um málið, þótt
einhverjar breytingar kunni að hafa orðið á ástandi slasaða á undanfömtnn
árum, og þess vegna finnst mér réttast að stinga upp á þvi við yður að
biðja . . . [síðast nefndan lækni] að taka upp málið að nýju. Ef hann hins
vegar óskaði eftir því sérstaklega, að ég framkvæmdi matið í hans stað,
mynduð þér kannske láta mig vita, og myndi ég þá eftir beztu getu gera
máli þessu viðhlítandi skil.“
. .. [síðast nefndur starfandi læknir í Reykjavik] metur örorku slasaða
á ný i bréfi til Magnúsar Thorlacius hrl., dags. 29. mai 1958, en það hljóð-
ar svo að loknum inngangsorðum:
„Ég hef áður skoðað mann þenna, sbr. vottorð, dags. 3. maí 1956. Var
það vegna slyss, er hann varð fyrir þann 16. nóv. 1954, er bill ók á hann.
Vísast til vottorðs þessa varðandi slysið og sjúkdómsferil hans. Til viðbótar
bætast upplýsingar um heilsufar hans frá þeim tíma.
Eins og um getur í vottorði mínu frá 3. maí 1956, þá hóf slasaði fulla
vinnu um mánaðamótin sept./okt. 1955. Hann segist þó fljótlega hafa orðið
að gefast upp við að vinna, því að dagar hafi fljótt farið að falla úr hjá sér.
Höfuðþrautirnar versnuðu við mikla áreynslu. Hann hefur þó, samkvæmt