Heilbrigt líf - 01.12.1941, Qupperneq 53

en nógu djúpt samt, að sínu áliti, til þess að halda, að
það fari sér vel að gefa í skyn, að læknar hér á landi fylg-
ist svo illa með framförum næringarefnafræðinnar, að
þörf sé á að fræða þá um, að hún hafi tekið breytingum
síðastliðin 40 ár. Þá hefir íslenzkum læknum verið brugð-
ið um, að þeir væru ljósfælnir, af því að þeir fást ekki til að
elta mýraljós náttúrulækningatrúarinnar, og að þeir geri
sig seka í ofsóknum gegn boðberum sannleikans, eins og
samtímalæknar Pasteurs og Semmelweis’s gerðu á sínum
tíma, án þess þó, að beinlínis hafi verið fullyrt, að náttúru-
lækningaforkólfarnir væru jafnokar Pasteurs og Semmel-
weis’s. Þá er íslenzkum læknum borið á brýn, að þeir
vanræki að fræða almenning um heilsuvernd og heil-
brigðismál. Er það að vísu hart, að menn, sem lítið
eða ekkert hafa gert að því fram á síðustu ár að fræða
alþýðu um heilsuvernd og hollustuhætti, og það menn,
sem ýmist eru alls ófróðir um þessi efni, svo að hand-
leiðsla þeirra er eins og þegar blindur leiðir blindan, eða
svo öfgafullir og einhliða, að fræðsla þeirra verður verri
en engin —, að þeir skuli ekki vita, eða ekki látast vita,
að margir af eldri og yngri læknum vorum hafa ár-
um, og sumir áratugum, saman verið að fræða almenn-
ing um þessi efni í bókum, blöðum, tímaritum og útvarpi.
Skal ég t. d. nefna próf. Níels Dungal, er gaf út stóra og
fróðlega bók um næringu og næringarsjúkdóma fyrir
nokkrum árum, Jóhann Sæmundsson, er nýlega hefir gef-
ið út alþýðlega og vel samda bók um mannslíkamann, sem
að vísu fjallar ekki um heilsuvernd nema að litlu leyti,
en hefir þó að geyma meiri fróðleik um hana, og einkan-
lega áreiðanlegri, en þann, sem sézt hefir eða heyrzt frá
svo kölluðum náttúrulæknum, Dr. G. Claessen, próf. Guð-
mund Hannesson, próf. Sig. Magnússon, Steingrím Matt-
híasson, Dr. Helga Tómasson og próf. G. Thoroddsen.
Hafa flestir þessara lækna flutt fræðandi útvarpserindi,
Heilbrigt líf
157