Heilbrigt líf - 01.12.1941, Qupperneq 73

og til þess að vinna það hlutverk, sem þeim er ætlað, að
sínu leyti eins og góð sláttuvél er fullkomið verkfæri, þótt
hún verði ekki notuð til rakstrar líka.
En, eins og áður var sagt, ég ætla, að hveitis- og sykur-
neyzla þjóðarinnar sé orðin of mikil. Það má nota öll gæði
í óhófi. En, meðfram þess vegna, er mér meinilla við fram-
ferði náttúrulæknanna, því að sá sannleiksneisti, sem er í
ræðum þeirra og ritum, drukknar í svo hóflausum öfgum,
að ótrúlegt er, að nokkur skynsamur maður taki mark á
orðum þeirra. Getur auðveldlega farið svo, að menn komi
ekki auga á það, sem þeir hafa rétt fyrir sér í, innan um
allt hitt.
Ummæli próf. C. Schiötz um heilbrigðisfræðslu.
Það er rétt, sem ágætur norskur heilsufræðingur, próf.
C. Schiötz, segir um fræðslu um heilbrigðismál (Lærebog
i Hygiene, Oslo 1938, bls. 65): „Fræðslu um heilbrigðis-
mál ber að flytja með ýtrustu samvizkusemi. Það má ekki
segja annað eða meira en unnt er að standa við. Þegar
enginn árangur næst af fræðslu um hollustuhætti og
heilsuvernd, er nálega ætíð öðru af tvennu um að kenna:
Menn hafa fengizt við viðfangsefni, sem áheyrendur telja
litlu varða, eða menn hafa gerzt sekir um að ýkja það böl,
sem þeir eru að berjast við, eða þann árangur, sem unnt
er að ná með baráttunni“. — Þann skaða geta náttúru-
læknarnir líka gert með þeirri einhliða og öfgafullu
áherzlu, sem þeir leggja á mataræðið, að beina athygli
fólks frá öðru, sem aflaga fer í hollustuháttum og ekki
skiptir minna máli, t. d. húsakynnum, hreinlæti o. fl. Síð-
ast en ekki sízt tel ég það, að með öfgum sínum geta þeir
bakað einföldu og taugaveikluðu fólki ástæðulausar
áhyggjur út af mataræðinu og jafnvel gert það ímyndunar-
veikt og hrætt við að borða holla fæðu, þótt hún sé því
nauðsynleg til orku og þrifa.
Heilbrigt líf
177