Úrval - 01.02.1943, Blaðsíða 40

38
ÚRVAL
og betri laun fólgin í góðverki.
Hamingjusömustu mennirnir,
sem ég þekki, eru þeir, sem
eru önnumkafnastir og þarfast-
ir þegnar.
Margt leiðinlegt fólk, sem ég
þekki, er sannfært um, að það
muni fara til himnaríkis. Ekki
verður nærvera þess til að gera
staðinn eftirsóknarverðari í
mínum augum. Kaþólskur prest-
ur sagði mér einu sinni frá
nunnu, sem lét þau orð falla, að
eftir að hafa lifað 40 ár í návist
dýrðlinga, skildi hún, hvers
vegna Jesús kaus heldur að lifa
meðal syndara.
Flestir þeir, sem trúa á annað
líf, vænta þess að lifa áfram án
þess að persónuleiki þeirra
breytist nokkuð. Ef skert yrði
að einhverju leyti þeirra eigið
sjálf (ego), mundi slíkt líf í
þeirra augum ekki vera neitt
framhaldslíf. — Mundum við
þekkja Önnu gömlu frænku sem
alfullkomna veru, eða mundi
okkur þykja eins vænt um hana
þannig, eins og þegar við gátum
hlegið að mannlegum göllum
hennar, sem þó voru svo undur
saklausir ? Mundum við geta fellt
okkur við hana — eða okkur
sjálf — sem líkamalausa anda?
Ég hefi aldrei hugsað um sjálf-
an mig sem efnishyggjumann,
en allt, sem veitt hefir mér unað,
virðist órjúfanlega slungið úr
tveim þáttum, efni og anda —
kvæði eftir Shelley, sólarlag af
svölum gistihússins í Biskra,
anganin af kornbrauði eftir
langa göngu í haustskógi, jafn-
vel það, að nudda gigtlúinn
handlegginn á Önnu gömlu
frænku og sjá hana brosa um
leið og hún fellur í væran blund.
I öðru lífi eiga ekki að vera
nein hjónabönd eða giftingar —
og það er enn einn galli. Fyrir
mitt leyti get ég ekki hugsað
mér himnaríki án þess. Persónu-
leiki minn er óaðskiljanlega
samtvinnaður persónuleika kon-
unnar minnar, og hamingja
mín hefir lengi verið hluti af
hennar hamingju. Ekki mundi
mér heldur nægja að vera á
einhvern óljósan hátt tengd-
ur sál hennar. Hjónabandið er
'oyggt upp af svo ótalmörgum
líkamlegum og andlegum sam-
böndum, svo mörgum sameigin-
legum stundum sorgar og gleði,
sársauka og svölunar, að okkur
hjónunum og vafalaust ótal
öðrum hjónum, mundi finnast
slík sálna-hjónabönd æði fátæk-
leg. —
En þótt undarlegt sé, þá er