Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 9

EITT SLYSLEGT TILFELLI
7
forbetrast, því eg mátti ei mat-
inn líta og ei vín smakka, sakir
þeirrar pínu, sem eg innvortis
leið, er þá hina ytri langt yfir-
tók, því stykkið hafði sprengt
mig innvortis, og einnin mitt
höfuð, inn frá hvirfli til ilja
allan aflagað og úr réttri hegð-
an fært, svo eg varð mínum
kunningjum óþekkjanlegur.
Eg hjaðnaði smámsaman fyr-
ir Guðs náð og vilja, eftir því
sem áleið, þó eg stóra þraut
þyldi, bæði hið innra og ytra,
svo eg fæ þar ei nóglega umtal-
að. Mitt hár lá laust á mínu
höfði svo það mátti af strjúka
sem eitt laust duft, mitt skegg
afflaut allt fyrir neðan munn-
inn, en hitt varðveittist undir
trúlegri aðgætni með hárinu,
sem með dúk var umbundið,
sem með hverju dægri hlaut af-
takast og plokkast, og var sem
úr smeltu vaxi hefði verið upp-
dreginn, af þeirri fitu, sem út-
gekk af mínu holdi, svo sem og
annarsstaðar af öllum mínum
líkama útkúgaðist mergur og
fita svo flestum mínum skyrt-
um hlaut í sjó að varpa. Það sé
hér um nóg að sinni sagt, þó
hér um mætti enn fleira og
meira talast, bæði um mína
drauma, sjónhverfingar og þess
háttar fleira. En þó lampi
brynni yfir mér frá rökkri til al-
birtu og enginn skuggi mátti
dragast né komast fyrir hans
birtu, og nær svo viðbar, var
það líkast sem ég með sverði
væri í hjarta lagður, og eigi
þóttust mínir vaktarar vitað né
séð hafa að mig hefði svefn á
runnið í ellefu vikur. Og nær
14 vikur voru frá liðnar mínum
skaðadegi, varð eg í minni hvílu
upp reistur, síðan á bekk sett-
ur hjá butileríinu, með umbúð-
um umkring, og þessir tveir
menn til vöktunar. Síðan varð
eg færður með sænginni og bor-
inn uppá þilfar fyrir kaptugans
befalning, hvar hann og aðrir
héldu Ijúflegu samtali við mig
daglega, og vor prestur herra
Matthías, allt þar til eg komst
á fótinn fyrir Guðs náðar full-
tingi, en ei brúkaðist eg til
nokkra verka, og öllum varð til-
sagt af yfirvöldunum, að hver
maður skyldi mér til huggunar
og gleði vera, hvað og skeði,
hvað allt var furðanlegt Guðs
verk. Hans nafn sé blessað að
eilífu! Amen!