Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 55
HVERT
OG HVERS VEGNA
53
náttúran því svo til, að ein líf-
verutegnnd lifir á annarri. Að
einstaklingar sömu tegundar
bani hver öðrum sér til viður-
væris er undantekning.
En ef það er rétt, að óttinn
sé sérstaklega tnannleg þján-
ing, ef það er rétt, að óttinn sé
iQftast andsvar hugans gegn að-
stæðum, fjandsamlegum mann-
legu lífi, ef það er rétt, að menn-
irnir búi í samfélagi til þess að
ná auknum þroska, og ef það
er rétt, að sjálfstortímíng sé
undantekning í ríki náttúrunn-
ar, þá fer að verða lítið um
varnir fyrir kenninguna um
,,rétt hing sterka", eins og
baráttunni .er háttað nú á dög-
um.
Þegar mennirnir ráfuðu um
skógana fyrrum, í hóp eða
einir síns liðs, mátti færa
þessa kenningu til sanns vegar
með tilliti til yfirburða manns-
ins yfir öðrum dýrum, en hver
er hinn sterki maður í dag?
Það getur verið sá, sem býr yf-
ir mestum hrottaskap, óheiðar-
leik og ragmennsku — í stuttu
máh: Sá sem er gæddur tortím-
andi eiginleikum í ríkustum
mæli. Með vaxandi tæknivaldi
getur hinn sterki meðal okkar,
sá sem hefir „rétt hins sterka“,
verið brjálaður krypplingur,
sem hefir fundið upp dauða-
geislana og notar þá til þess að.
drepa alla heilbrigða meðbræð-
ur sína, unz hann er einn eftir
á lífi. Menn sjá af þessu dæmi,
hve kenningin um .,,rétt hins
sterka“ er andstæð lögmálum
náttúrunnar.
Baráttan milli þessara tveggja
skoðana, að maðurinn sé sam-
félagsvera eða úlfmaður, er
æva-forn. Kjarninn í kenningu
Krists speglar skoðun hinna
fornu menningarþjóða — virð-
inguna fyrir einstaklingnum og
rétt lítilmagnans.
En kirkjan hefir haft meiri
áhuga á kreddum og guðfræði-
legum smásmuguskap en kenn-
ingu Krists, og oft hafa hinir
guðlausu hfað í meira samræmi
við hugsjónir kristindómsins
en kirkjuhöfðingjarnir, sem
létu brenna þá. Felsi, jafnrétti
og bræðralag frönsku bylting-.
arinnar kom fram í andstöðu
við kirkjuna.
Það er því engin tilviljun
þótt nazisminn, sem sýnir okk-
ur „homo lupinus“ nútímans í
allri sinni nekt, berjist gegn
frjálslyndum mönnum, lýðræð-
issinnum og kristnu fólki yfir-.
leitt. Og þess vegna hnappast