Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 127

LEYNISTARFSEMI í PARlS
125
„Ég er saklaus," sagði ég.
Dómarinn hvessti augun á
mig nokkra stund, án þess að
hræra sig eða mæla orð. Svo
keyrði hann allt í einu hnefann
í borðið af slíku afli, að skjala-
bunkarnir tókust á loft.
,,Bull,“ æpti hann, „hvernig
dirfist þér að halda fram sak-
leysi yðar. Þér bjugguð í íbúð,
sem var stöðugt full af flótta-
mönnum. Þér voruð næzt æðsti
foringinn í þessari glæpamanna-
klíku! Þér eruð sekar, frú Shib-
er! Rétturinn mun taka fram-
komu yðar til athugunar!“
Hann ruddi þessu út úr sér án
þess að araga andann; hann var
fávita af reiði. Ég stóð graf-
kyrr, dáleidd af augnaráði hans
og orðum.
Dómarinn lauk máli sínu með
því að segja: „Ef þetta er allt
og sumt sem þér getið frætt
okkur um, þá getið þér sezt aft-
ur.“
Ég skjögraði að bekknum.
Hafi ég haft einhverja von eftir
vitnisburð Kitty, þá var hún
horfin. Þessi dómstóll hirti sýni-
lega ekki mikið um sönnunar-
gögn.
Tissier gekk upp að langborð-
inu.
„Ég sá, að þér undirrituðuð
framburð yðar með krossi,"
sagði dómarinn. Á ég að skilja
það svo, að þér getið ekki skrif-
að nafnið yðar?“
„Já,“ sagði Tissier stillilega,
,,ég get það ekki.“
„Jæja, jæja,“ sagði dómar-
inn, „í þessu landi, sem gortar
af bókmenningu sinni, hefir þá
maður, sem hvorki kann að lesa
eða skrifa, verið kosinn hrepp-
stjóri þrisvar sinnum!“
„Ég sagði ekki, að ég kynni
ekki að lesa eða skrifa," sagði
Tissier. Hann lyfti hægri hend-
inni. „Ég get ekki haldið á
penna, af því að þýzk kúla tætti
á mér höndina í Marneorust-
unni 1914.“
Dómarinn roðnaði og flýtti
sér að bera fram næstu spurn-
ingu. Tissier játaði, að hann
hefði leyft hverjum sem óskaði
að fara yfir landareign sína, því
að hann viðurkenndi ekki rétt
útlendinga til að setja reglur,
sem heftu frjálsræði Frakka í
Frakklandi.
Næst var séra Christian yfir-
heyrður. Ég vildi óska, að ég
ætti vitnisburð hans hraðritað-
an frá orði til orðs. Eftir því
sem mig minnir, fórust honum
orð á þessa leið:
„Frakkland á enn í stríði við