Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 104

102
tJRVAL
ar hvor á aðra. Við vissum báð-
ar, að ef þýzka leynilögreglan
leitaði sér frekari upplýsinga í
frönskum manntalsskýrslum,
myndum við verða ákærðar fyr-
ir að fela óvinahermann í íbúð
okkar og láta hann nota vega-
bréf látins manns.
Allt í einu birtist ungur, órak-
aður maður í dyragættinni;
hann var á nærklæðunum og
með handklæði vafið um höf-
uðið.
,,Hvað hefir komið fyrir?“
spurði William Gray.
Við rákum upp skellihlátur.
Næsta kvöld fórum við að
finna Chancel. Kitty reifaði
málið með varfærni. Hann
skildi,, hvað hún fór, og tók
fram í fyrir henni brosandi:
,,Frú mín góð,“ sagði hann,
„ég skipti ekki um stjómmála-
skoðun, þegar Þjóðverjarnir
komu. En í hvaða vandræðum
hafið þér eiginlega lent?“
Kitty svelgdist á. „Við höfum
falið enskan flugmann í íbúð-
inni okkar.“ Síðan sagði hún
honum alla söguna frá upphafi
til enda.
Chancel blístraði. „Sei, sei,
þetta er ekki svo lítið afrek af
tveim konum, sem engum gat
dottið í hug að væru nein ævin-
týrakvendi. Það var verst, að
þið skylduð ekki koma til mín
strax. Þið hefðuð getað sparað
ykkur miklar áhyggjur.“
Það kom á daginn, að Chan-
cel var meðlimur í leynifélags-
Skap, sem hafði það hlutverk að
hjálpa hermönnum til að flýja
til hins óhernumda hluta lands-
ins. Félagsskapurinn hafði um-
ráð yfir húsi á vinstri Signu-
bakka, og þar gátu flóttamenn
dvalið, unz búið var að útvega
þeim fararleyfi. Þaðan voru þeir
sendir með járnbrautarlest til
búgarðs á landamærunum, og
síðan yfir þau.
„En ef pilturinn ykkar skilur
ekki frönsku,“ sagði Chancel,
„þá er ekki óhætt fyrir hann að
fara, með lestinni."
„Ég ek með hann út að bú-
garðinum í bílnum,“ sagði Kitty.
„Það er ekki auðvelt núna.
Þú veizt, að það er ekki hægt
að fá keypt benzín.“
Skyndilega sló Chancel í
borðið. „Ég er búinn að finna
ráð. Foyer du Soldat starfar
enn, undir stjórn Þjóðverja. Þú
skalt bjóða aðstoð þína, þá get-
ur þú sett Rauða kross merki á
bílinn og færð 45 lítra af benz-
íni á viku. Auk þess færð þú