Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 70

68
■ORVAL
smápökkum sem flutu allt í
kring-um flekann. Hann veiddi
nokkra þeirra upp. Það voru
sígarettur! Skömmu seinna
kom hann auga á annan fleka.
Hann náði til hans og festi hann
við flekann sinn. Svo kom hann
auga á sófa innan um brakið,
og honum tókst að draga hann
upp á flekann. Allt í einu skaut
upp þriðja flekanum. Olson
trúði varla sínum eigin augum.
Hann var nú ekki aðeins for-
ingi yfir heilum flota, heldur
hafði hann allt til svefn-
herbergis. Úr sófanum og
nokkrum kössum bjó hann sér
til rúm og strengdi yfir það
skýli úr teppum.
Til morgunverðar borðaði
hann tómatsafa, sardínur og
kex; til kvöldverðar baunir og
niðursoðinn túnfisk. Daginn
eftir bjó hann til net úr sára-
bindum og veiddi í það smásíli.
Það var logn og biiða, og þegar
sólin nálgaðist hádegisstað fékk
hann sér sjóbað og síðan sóí-
bað á eftir. Á kvöldin gerði hann
skoru í flekann til að telja dag-
ana, síðan kveikti hann sér í
sígarettu og fékk sér „göngu-
túr“ á flekunum. Enginn kon-
ungssonur hefði getað lifað
áhyggjulausara og notalegra
lífi.
Þessi skemmtiferð Olsons
stóð í 28 daga. Þá varð skipa-
lest á vegi fyrir honum og tund-
urspillir tók hann um borð. Og
nú fyrst byrjuðu erfiðleikar
Olsons. Skipstjórinn vildi ekki
trúa sögu hans. Hvernig gat
nokkur maður verið svo hraust-
legur í útliti eftir 28 daga sjó-
volk í opnum fleka? Hvar var
hið kinnfiskasogna og sljóva
andlit hins skipreika sjómanns?
Auðvitað var maðurinn njósn-
ari og skemmdarvargur, sem
þýzkur kafbátur hafði skilið
eftir og síðan átti að komast til
Bandaríkjanna.
Því var það, að þegar Olson
gekk á land, tók lögreglan á
móti honum, og hafði hann í
vörziu sinni, þangað til búið var
að bera fingraför hans sainan
við fingrafarasafn flotans. Þá
kom hið sanna í ljós. Það var
engum blöðum um það að fletta.
Olson var amerískur ríkisborg-
ari — lífsglaður sjómaður frá
Portland, sem ekki lét sér allt
fyrir brjósti brenna.
Beril Becker í ,,Coronet“.