Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 126

124
ÚRVAL
Shiber, herra Christian Ravier,
herra Tissier og herra Corbier
í þeim tilgangi að hjálpa ensk-
um hermönnum að flýja land-
ið.“
„Þetta er ónákvæmt,“ sagði
Kitty hátt og snjallt.
,,Nú, jæja,“ sagði dómarinn
háðskur. „Það er undarlegt, því
að ég hefi hérna undirskrifaða
játningu yðar fyrir framan
mig.“
„Ég tek ekki aftur játningu
mína,“ sagði Kitty, „en þetta
fólk var ekki viðriðið starfsemi
mína.“
„Frú Shiber, sem var sambýl-
iskona yðar, hlýtur að hafa ver-
ið ákaflega sljó.“
„Það er alveg sama,“ sagði
Kitty þrjósk, „hún vissi ekki
neitt.
„Og herra Tissier? Þér not-
uðuð búgarðinn hans, til þess
að koma flóttamönnunum yfir
landamærin.“
„Við báðum hann ekki um
leyfi,“ sagði Kitty. „Við notuð-
um búgarðinn vegna legu hans.
Það er allt og sumt.“
„Þetta er að lagast,“ sagði
dómarinn með hæðnishreim.
„Og viðvíkjandi herra Ravier
— með hverju getið þér afsak-
að hann?“
„Ég hafði hann sem átyllu
fyrir ferðum mínum,“ sagði
Kitty, „hann hélt að ég væri að
safna fé til viðgerðar á kirkj-
unni hans.“
Ég hlustaði á Kitty með að-
dáun og meðaumkun. Það var
fallegt af henni að reyna að
bjarga okkur hinum, en fram-
burður hennar var afskaplega
grunnfærnislegur.
„Jæja, við eigum einn eftir,“
sagði dómarinn. „Hvað getið þér
sagt mér um herra Corbier?“
„Ég þekki ekki herra Corbi-
er,“ sagði Kitty rólega. Hún
hafði líka veitt því athygli, að
þeir vissu ekki, að hann og
Chancel var sami maðurinn.
„Þér eruð mjög göfuglynd-
ar,“ sagði dómarinn, ,,en auð-
vitað líka barnalegar og klaufsk-
ar. Þér hafið gert játningu, og
hafið lýst því yfir, að þér takið
hana ekki aftur. Við þörfnumst
ekki annars.“ Hann bandaði
hendinni til merkis um, að yfir-
heyrslunni væri lokið.
„Frú Etta Shiber!“
Ég gekk að borðinu og var
spurð hinna venjulegu réttar-
spurninga.
„Þér vitið um ákæruna gegn
yður,“ sagði dómarinn. „Eruð
þér sekar?“