Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 47

EKKERT RÚM I GISTIHÚSINU
45
rak í hana fingurinn. Jósep
hafðist ekki að. Hann var eins
og utan við sig, eins og hann
svæfi með opin augun. Síðan
ýttu þeir þeim báðum út úr
hei'berginu. Um leið og þau
fóru út, rétti María ósjálfrátt
hendina í áttina að körfunni í
horninu — körfunni undir hvítu
dulunni. Hún hélt hendinni út-
réttri, og augu liennar voru óð
að sjá. Litlu sporin, sem hún
hafði saumað. Sporin, sem voru
svo örsmá, að hún hafði tæp-
lega getað greint þau, eftir að
hún hafði saumaö þau í dúkinn.
Maðurinn, sem gleypt hafði
kökumar, var nú að flýta sér
að hreinsa stígvélin sín á
mjúkri, hvítri dulu, þar sem
hann lá á hnjánum við körfuna.
Hann vann þetta verk af kappi
og iðni, eins og honum hafði
verið innrætt að vinna ætti sín
verk. Hann hafði rekið tunguna
lítið eitt út milli guinaðra tann-
anna og kepptist við að nugga
stigvélin. Þá kallaði fyrirliðinn
til hans, og hann fleygði dul-
unni út í horn, ásamt öðru líni,
sem traðkað hafði verið á, og
flýtti sér á eftir þeim til að
hjálpa til að koma fólkinu upp
á vörubílinn hjá öllum hinum.
Ur vörubílnum. í járnbrautar-
lest, og svo var haldið áfram
tímunum saman — kannske
dögum saman. María hafði enga
hugmynd um tímann. Jósep
lagði höfuð hennar við barm
sér, og henni auðnaðist að festa
blund, eins og fólk getur sofn-
að undir eituráhrifum, og blökk
augnhárin lögðust yfir dökka
baugana undir augunum. Það
var ekki nóg rúm fyrir allt fólk-
ið. Það hnappaðist saman 'á
gólfinu og í göngunum. Senn
var allt komið í ömurleg óhrein-
indi. Börnin grétu, stundum
veinuðu konurnar upp yfir sig,
en oftast nær sat fólkið, karlar
og konur, og horfði sljóum aug-
um út í bláinn. Lestin hamaðist
áfram af þeim sjálfsagða dugn-
aði og markvísi, sem einkenn-
ir þetta land.
Það var einkennilegt að at-
huga þetta þokkalega miðstétt-
arfólk, hvernig það smá-breytt-
ist í umkomulausa vesalinga,
óhreina og þjáða. Slíka viður-
styggð hafði það aldrei látið
sér til hugar koma. Öðru hverju
var kvenfólkið að reyna að
dusta klæði sín og þvo sér, en
vatnið var af skornum skammti,
og veitti ekki af því til drykkjar.
Innan um þenna þef og þessi
ömurlegu hljóð sátu þau Jósep