Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 31
Nýjar stefnur í peningamálum.
Grein úr „Tomorrow",
eftir Gorham Munson.
DREYTINGAR þær, sem orð-
ið hafa í peningamálunum
á síðustu árum, eru svo gagn-
gerðar og mikilvægar, að þær
hljóta að snerta hvern einasta
mann. Hugtakið ,,peningar“
hefir hlotið öldungis nýja merk-
ingu, enda má hiklaust gera ráð
fyrir, að f jármála- og peninga-
kerfi heimsins að hiidarleikn-
um loknum, muni byggjast á
allt öðrum forsendum en verið
hefir til þessa.
Fyrsta stórbyltingin á sviði
peningamálanna gerðist á 16.
öld. Á þeim tímum var sú venja
ríkjandi meðal auðugra manna,
að geyma alla lausafjármuni,
svo sem gull og skartgripi, hjá
gullsmiðum, sem á þeim tímum
voru mikilsmegandi stétt iðnað-
armanna. í>eir tóku gullið til
varðveizlu gegn skriflegri viður-
kenningu eða kvittun. Kvittan-
ir gullsmiðanna gengu síðan
manna á milli. I stað þess að
sækja verðmætin í geymsluhólf
gullsmiðanna, voru kvittanirn-
I brezka timaritinu „Tomorrow“
birtist nýlega athyg'lisverð grein um
þróun peningamálanna og viðhorfin
til þeirra í umróti styrjaldarinnar,
sem nú geisar. 1 grein þessari er bent
á sjö eftirtektarverðar staðreyndir í
þróunarsögu peninganna, sem gefa
nokkura bendingu um, hvers má
vænta á sviði peningamálanna að
styrjöldinni lokinni.
ar afhentar, sem gullsígildi.
Þær urðu á þennan hátt smám
saman að einskonar viður-
kenndum gjaldmiðli.
Við þetta var í rauninni ekk-
ert athugavert. Kvittanir gull-
smiðanna hljóðuðu á raunveru-
leg verðmæti, sem varðveitt
voru í geymsluhólfum þeirra. En
nú vandaðist málið. Gullsmiðun-
um varð brátt ljóst, að kvittan-
ir þeirra eða ávísanir skiptu um
eiganda, stundum oft, án þess
að gullsins, sem þeir höfðu i
vörzlum sínum, væri krafizt.
Áður en langt um leið notfærðu
gullsmiðirnir sér þetta. Þeir