Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 122

120
ÚRVAL
haxa þeir gert við yður, frú
Shiber?“
Frú Bengler sagði, að hvorki
Kitty né Chancel hefðu komið
í íbúðina meðan ég var í fang-
elsinu. Hún hafði ekki séð Henri
Beaurepos. Hann hlaut að vera
kominn til óhernumdu hérað-
anna. Hún hafði verið áhorf-
andi að því, þegar þýzka leyni-
lögreglan handtók séra Christi-
an. Hann hafði verið einn síns
liðs. Margot hafði líka verið tek-
in höndum, en sleppt aftur, og
var nú farin til skyldfólks síns
í Bretagne.
Þegar ég var orðin ein, gekk
ég úr einu herberginu í annað,
kveikti og slökkti, skrúfaði frá
heitavatnskranaUUm, til þess að
fullvissa mig um, að ég gæti nú
loksins farið í heitt bað.
Þá hringdi dyrabjallan og í
gættinni stóð dr. Hager. Hann
var afar mjúkmáll og kvaðst
hafa litið inn til þess að aðgæta,
hvort menn hans hefðu skilið
við íbúðina í röð og reglu. Hann
athugaði hvert einasta herbergi,
hvern skáp og leit meira að
segja inn í kæliklefann. Hann
hafði litla viðdvöl, og þegar
hann fór, ráðlagði hann mér
eindregið að hverfa heim til
Ameríku. ,,Og teljið vinkonu
yðar frú Beaurepos, á að fara
með yður. Við höfum leyst upp
félagsskap hennar og málið er
til lykta leitt. En við yrðum
strangari, ef hún dveldi hér
áfram og fremdi þetta brot í
annað sinn.“
Frelsi mitt var þá ekkert
annað en blekking. Þeir höfðu
sleppt mér úr fangelsinu til þess
að hafa mig fyrir agn, til þess
að hjálpa þeim til að finna
Kitty.
Hvert sem ég fór næstu daga,
varð ég vör við að mér var veitt
eftirför. Svo var það dag nokk-
urn, að ég sá Chancel koma út
úr neðanjarðarjárnbrautarstöð.
í fyrstu varð ég ákaflega
glöð. ,,Hann er ennþá frjáls!“
En svo varð mér allt í einu
ljóst, að ég mátti ekki láta á
því bera, að ég þekkti hann.
Njósnarinn frá þýzku leynilög-
reglunni var skammt undan.
Chancel kom auga á mig og
brosti. Ég leit kuldalega á hann,
eins og hann væri mér blá-
ókunnugur. Þegar ég gekk
framhjá honum hvíslaði ég:
,,Við skulum láta sem við
þekkjumst ekki. Mér er veitt
eftirför."
Um kvöldið var ég handtek-
in á nýjan leik. Það var farið