Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 24

22
ÚRVAL
manna hefir komið í ljós, að
fyrir hverjar 100 stúLkur, sem
fæðast, fæðast 108 drengir. Og
ef teknar eru með í reikninginn
andvana fæðingar og fósturlát,
verður munurinn enn meiri,
sennilega allt að 100 á móti 120.
Ástæðan til þessa er tahn sú,
að hin y-bæru sæði eru örlítið
kröftugri en hin x-bæru, og
verða því oftar fyrri til að sam-
einast egginu.
En hvernig stendur þá á því,
að í iöndum eins og t. d. Eng-
landi eru fleiri kvenmenn en
karlmenn? Ástæðan er sú, að
Ufsþróttur karla er ekki eins
mikill og kvenna. Þetta kemur
ekki aðeins fram í því, að and-
vana fædd sveinbörn eru fleiri
en andvana fædd stúlkubörn,
heldur er dánartala karla á ÖU-
um aldri hærri en dánartala
kvenna. Segja má því, að karl-
mennirnir séu raunverulega hið
veika kyn, en ekki kvenfólkið.
Nú þegar menn vita, hvað það
er, sem ræður kynferðinu, er
ekki f jarri lagi að láta sér detta
í hug, að maðurinn kunni að
geta haft hönd í bagga með
náttúrunni í því efni. Slíkt er
vel hugsanlegt. Mælingar á höf-
uðlengd. sæðisfruma hjá ýmsum
spendýrum, þ. á m. manninum,
hafa leitt í ljós, að um tvær
stærðir sæðisfruma er að ræða,
sem sennilega svara til hinna
x-bæru og y-bæru sáðfruma. Ef
það reynist rétt, að stærðar-
munur sé á x-bærum ogy-bærum
sáðfrumum, er vel hugsanlegt,
að hægt sé — t. d. með nákvæm-
um skilvindum — að skilja þær
í sundur, og væri þá hægt að
koma fram frjóvgun með hvorri
sáðfrumutegundinni sem maður
kysi heldur. — Hitt er svo ann-
að mál, hvort æskilegt sé, að
að mönnunum sé fengið slíkt
vald í hendur.
Þó að kynferði fóstursins sé
ákveðið um leið og frjóvgun
eggsins fer fram, líður langur
tími þangað til hægt er með at-
hugunum að ákveða hvers kyns
fóstrið er. Kynferðisákvörðun
dýra fer fram með því að at-
huga kynkirtlana, því að
ákvarðanir, sem aðeins eru
byggðar á ytra útliti, eru eng-
an veginn öruggar. En nú er
það svo, að ekki vottar fyrir
kynkirtlum á fyrsta æviskeiði
fóstursins. Hjá mannsfóstrinu
t. d. er það ekki fyrr en á
fimmtu til sjöundu viku, að hin-
ar frumstæðu fósturfrumur,
sem síðar eiga að verða amnað
hvort eistu eða eggjakerfi, taka