Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 14

12
ÚRVAL
þrek hans sé að bila, og hann
nýtur trausts fólksins. Það er
því full ástæða til að ætla, að
stjómarfarslegt hrun komi á
undan hernaðarlegu hruni.
Öll þýzka þjóðin veit, að hún
er að berjast fyrir þjóðartilveru
sinni, enda hafa stjórnmálaleið-
togar vorir einskis látið ófreist-
að til að gera henni það ljóst.
Framkoma vor við ítali hefir
verið með alit öðrum hætti, enda
er óttinn við hefnd miklu ríkari
í Þýzkalandi heldur en í ítalíu.
Rússneska stjórnin hefir far-
ið allt öðruvísi að. Hún hefir
ekki bundið hendur sínar með
því að bera fram þessi þrjú
ósamrýmanlegu skilyrði. Stalin
hefir aðeins borið fram eina
kröfu: útrýmingu nazistastjórn-
arinnar. Aðeins einu sinni — í
maí síðastliðnum — hefir Stal-
in notað orðalag Casablanca-
ráðstefnunnar um skilyrðis-
lausa uppgjöf. En orð hans og
gerðir bæði fyrr og síðar hafa
gert meira en að vega þar á
móti. Áður hafði hann haldið
því fram, að það sem fyrst og
fremst þyrfti að eyðileggja, væri
ríki Hitíers og her hans, en ekki
þýzka ríkið og þýzki herinn.
Og nú fyrir skömmu hefir Þjóð-
nefnd hins frjálsa Þýzkalands,
í Moskvu, sem í em þýzkir
flóttamenn og stríðsfangar —
þeirra á meðal sonar-sonarson-
ar Bismarcks — birt stefnuskrá
Sína, sem er tiltölulega íhalds-
söm, og kemur þar óbeint fram,
að krafa Rússa er einungis sú,
að þýzki herinn hörfi inn fyrir
þýzku landamærin.
Það er hlægileg f jarstæða að
halda því frarn, að vér getum í
engu séð fyrir, hverju fram
muni vinda í Þýzkalandi. Vér
getum ekki séð, hver endalokin
muni verða, en vér getum rann-
sakað þau öfl, sem munu verða
þar að verki, þjóðfélagslegt eðli
þeirra og starfsaðferðir.
Þegar sú stund kemur, að
hernum. og meiri hluta þjóðar-
innar verður Ijóst, að stríðið er
þeim tapað, munu sjónarmið
hinna ýmsu stétta og hags-
munasambanda og þjóðfélags-
hugsjónir, sem blundað hafa
undimiðri í tíu ár, brjótast upp
á yfirborðið. f fyrstu mun þetta
leiða til algers stjómleysis, en
það mun brátt verða að skipu-
lögðum átökum. Ef vér gerum
oss ekki ljóst í tíma, hvaða öfl-
um í þessum átökum vér eigum
að veita fulltingi, getur það
haft örlagaríkar afleiðingar.