Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 37
Veraldarsögunni er skipt í meiuiingar- óg hagsögutímabil —
steiuöld, eiröld og járnöld. Mannkynið stendur nú á
tímamótum, því að það lifir nú upphafið að —
öld gerviefnanna.
Grein úr ,,Britannia“.
eftir T. S. Bouglas.
PKKI er víst, nema sagn-
fræðingar muni í sögu mið-
hluta tuttugustu aldarinnar
stikla ■ á stóru steinunum yfir
ófriði, hagkreppur og byiting-
ar, heldur líta á þennan tíma
fyrst og fremst sem upphafið
að öld gerviefnanna.
Það er ekki víst, nema heims-
styrjöidin, ásamt öllum þeim
breytingum, er af henni kunna
að stafa, virðist létt á meta-
skáiunum, við hliðina á þeirri
staðreynd, að á þessari öld hef-
ir orðið bylting í iðju og fram-
leiðslu, og sú bylting tekur
til hvorki meira né minna en
þeirra grundvallar-efna, semtil
framleiðslu éru notuð.
Þegar mannkynið lærði fyrst
að hagnýta eir og járn, var það
hernaðurinn, sem hvatti til
uppfinninganna. Fyrstu smíðis-
gripimir voru vopn. Saga þeirra
tíma hefir efalaust verið saga
styrjalda og mannvíga, hung-
ursneyða og friðarsamninga,
sem frá sjónarhól samtíðar-
manna voru þúsimd sinnum
þýðingarmeiri en efnið, sem
yopnin voru smíðuð af. Þessir
atburðir eru nú löngu horfnir
sjónum vorum, og þótt vér
þekktum sögu þeirra, myndi
hún vera dauður bókstafur. En
málmarnir gáfu öldunum nafn,
og notkun þeirra olli aldahvörf-
um.
Öld gerviefnanna er þegar
runnin upp og með henni óum-
flýjanleg bylting í byggingum,
framleiðslu, samgöngum, jafn-
vel siðum, tízku og hugsunar-
hætti. Breytingin hefir skeð
smátt og smátt. Hún er litlu
meiri stökkbreyting en upp-
finning gufuvélarinnar eða raf-
kveikjuhreyfilsins.
Við skulum sem snöggvast
skyggnast inn á heimili fram-
tíðarinnar og athuga þær breyt-
ingar, sem gerviefnin hafa