Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 67

Á ÖRLAGASTUND
65
orða. Þau höfðu byrjað að
þræta og kíta fyrir mörgum
mánuðum og þó að þeim þætti
enn þá vænt hvort um annað,
þá var hjónaband þeirra í
hættu. Þau höfðu orðið ásátt
um, að það væri heimskulegt og
gamaldags að skemmta sér allt-
af saman. Því var það, að í
kvöld ætlaði Klara að fara út
með vini sínum Kalla, og Fred
ætlaði að skemmta sér með
stúlku, sem hét Elín.
Ungu hjónin höfðu fengið sér
glas af víni meðan þau biðu
eftir því að Kalli kæmi að sækja
Klöru. Fred hafði, í hæðnisróm,
lofað Klöru að heyra einhverja
slúðursögu um Kalla, sem hon-
um hafði borizt til eyrna þá um
daginn. Það var nóg til þess að
þau fóru að jagast og þó að
þau væru ekki enn komin að
skilnaði virtist allt benda til, að
svo yrði fyrr en síðar.
Það var enginn venjulegur
eimlestarblástur, sem truflaði
tal þeirra. Hann skall yfir, villt-
ur, skyndilega og hætti jafn
snögglega og óhugnanlega.
Hvorugt þeirra vissi, hvað var
að ske á járnbrautinni í tveggja
kílómetra fjarlægð.
Það voru önnur ung hjón á
if
leiðinni að skemmta sér þetta
kvöld. Þau hétu Vilhjálmur og
María og ættarnafnið var Tann-.
er.
Þau höfðu verið gift lengur
en Klara og Fred og allar snurð-
ur, sem einhverntíma kunna að
hafa hlaupið á sambúð þeirra
voru fyrir löngu gleymdar.
Villi og María elskuðu hvort
annað af alhug.
Eftir kveldmat höfðu þau
lagt af stað gangandi; þau ætl-
uðu í bíó. Þar sem vegurinn lá
yfir járnbrautarteinana hafði
annar skór Maríu festst svo illi-
lega á milli teinsins og bríkar-
innar, að hún gat með engu
móti losað hann og hún gat
heldur ekki náð fætinum úr
skónum. Og næturhraðlestin
var á næstu grösum.
Þau höfðu haft nægan tíma
til að fara yfir járnbrautina.
En nú, vegna streitunnar við
skóinn, voru aðeins nokkrar
sekúndur eftir.
Vélstjórinn gat ekki séð þau,
fyrr en hann var kominn fast
að þeim og þau komu í Ijós
skyndilega, þarna á miðju spor-
inu. Hann þreif í eimpípustreng-
inn, lokaði fyrir gufuna og setti
neyðarhemlana á. Fyrst sáust
tvær manneskjur, svo bættist sú
kkm* j -