Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 30
28
XjTRVAL,
sem hún birtist í. Ef ekkert okk-
ar getur stært sig af því að vera
hundrað prósent karlmaður, eða
hundrað prósent kvenmaður,
hvaða rétt höfum við þá til að
dæma þá, sem eru meira bland-
aðir í þessu efni en við? Þó að
við búum ekki í glerhúsi, heldur
aðeins í húsi með mörgum
gluggum, ættum við sjálfra okk-
ar vegna að varast að kasta
steinum. Ef kynhormónamir
hefðu að einhverju leyti bmgð-
ist okkur, væmm við í sömu
sökina seldir og þeir lánleys-
ingjar, sem vekja viðbjóð okk-
ar með kynferðisathöfnum sín-
um. I upphafi vorum við öll
kynvillingar, en svo er réttri
kirtlastarfsemi fyrir að þakka,
að kynþroski okkar hefir beinst
inn á eðlilegar brautir.
Það er annað, sem hægt er að
læra af þessum nýju niðurstöð-
um í kynferðismálum. Okkur
hættir til að draga skýrar
markalínur, þegar við tölum um
eðli karla og kvenna — t. d. að
þau hafi ólíka afstöðu til kyn-
ferðislífsins, eða að þau líti á
hjónabandið frá tveim ólíkum
sjónarmiðum. Slíkar skilgrein-
ingar geta í vissum tilfellum
verið gagnlegar, en þær eru vill-
andi, ef þær eru teknar bókstaf-
lega. Þó að þær eigi við um þá
einstaklinga, sem fjarst standá
til beggja handa, þ. e. hina
kvenlegu konu og hinn karl-
mannlega karlmann, eru þær
villandi, þegar um er að ræða
konur, sem gæddar eru meira
eða minna karlmannlegum eig-
inleikum, eða karlmenn, sem
gæddir eru kvenlegum eigin-
leikum.
. V .
Skilgreining.
Stína litla, fimm ára, kom heim úr skólanum og var mikið
niðri fyrir. „Við lærum að tekna í skólanum, mamma."
„Hvernig ferðu að því?“ spurði mamma.
„Fyrst hugsa ég, og svo bý ég til strik í kringum það," sagði
Stína. — Your Life.