Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 10

Dægurflugan, sem kviknar að morgni
og deyr að kvöldi.
Dauðadans maíflugunnar.
Grein úr „Nature Magazine“,
eftir William Atherton du Puy.
1-4 ÚN dregur nafn sitt af
1 1 mánuðinum. I maímánuði
má líta hinn tmdarlega, töfrandi
harmleik vorsins, dauðadans
maíflugnanna, þessa dillandi
Ijósálfa, sem á sólbjörtum vor-
morgni hefja sig til flugs, svífa
daglangt á fisléttum, gagnsæ-
um vængjum og hníga svo til
foldar að kvöldi.
í forugri moldarvilpu getur
að líta ógeðslegt skorkvikindi.
Náttúran snertir það rneð töfra-
sprota sínum, og á sömu stundu
hefur maíflugan sig á loft, glitr-
andi eins og gullþröstur, á
vængjum, sem eru eins fíngerð-
ir og köngulóarvefur, með laus-
an, tvi- eða þríklofinn þráð-
myndaðan hala, sem bylgjast
við sviflétt vængjatakið.
Þama uppi í bláum geimnum
finnur hún maka sinn, því að í
dag er brúðkaupsdagur hennar.
Stundarlangt svífa þau tvö í
gáskafullum Ieik um loftið og
inna af hendi skyldu sína við
lífið og skilja síðan. En þau
halda áfram að fljúga þangað
til síðasta eind lífsorku þeirra
er þrotin.
Þá sezt hún — ef til vill á
ermi þína eða mína. Fætumir
sem hún tyllir niður eru veik-
byggðir og óreyndir, því að þeir
hafa aldrei fyrr snortið fasta
jörð. Þeir em svo magnlitlir, að
þeir geta naumast haldið uppi
fisléttum líkamanum. Andartak
riðar hún á fótunum, svo fellur
hún til jarðar eins og fis. Hið
stutta æviskeið maíflugunnar er
á enda.
Svo stutt er ævi hennar, að
þeir sem vilja kynnast henni,
verða að hafa hraðan á. Það
er ekki tækifæri til þess nema
einu sinni á ári — snemma sum-
ars — og þá helzt nálægt ám
eða vötnum, því að maíflugan
er fædd lagardýr. I tvo eða þrjá
daga á hverju vori setja þær
svip sinn á náttúruna. Þær
flykkjast í milljónatali í kring-