Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 44

42
ÚRVAL
í gamni: „Hvernig stendur á
því að þú ert svona viss um, að
bamið verði drengur? Þú hefir
alltaf sagt það.“
María hélt áfram að sauma.
Hún tók hvert örsmátt nálar-
sporið á fætur öðru, alvarleg í
bragði. „Ég veit það,“ svaraði
hún aðeins. Síðan leit hún ást-
úðlega á fænku sína og sagði:
„Ég vona bara að hann verði
eins fallegur og blíður og hann
Jóhannes litli þinn.“
Elísabetu varð htið á vögg-
una, þar sem ungbarnið svaf.
„Þó að ég segi það sjálf, þá er
hann Jóhannes minn reglulega
efnilegur efitr aldri.“ Síðan
bætti hún við í skyndi, eins og
hún skammaðist sín fyrir stolt
sitt: „En við Sakarías erum
bæði miðaldra fólk, og það er
sagt að fyrsta bam, sem mið-
aldra fólk eignast, verði jafn-
an óvenjulega efnilegt.“
María, sem ekki var nema
átján ára, ljómaði af fögnuði.
„Hann Jósep er roskinn mað-
ur,“ sagði hún með hamingju-
hreim í röddinni. Síðan roðnaði
hún, eins og enginn getur roðn-
að nema ung og saklaus stúlka,
því að Jósep hafði orðið jafn
hissa á því að barn væri í vænd-
um og hún var sjálf. Þetta var
eins og eitthvert yfimáttúrlegt
kraftaverk.
Það var Elísabet frænka, sem
komið hafði í kring hjónaband-
inu milh stúlkunnar ungu og
hins fullorðna manns. Mörgum
hafði þótt það furða, en María
var gædd vísdómi og þroska
langt umfram aldur sinn, og
hún bjó einnig yfir óvæntri
kímni, rólegri og dálítið þurr-
legri, sem venjulega er ávöxtur
eftirtektar og reynslu. Jósep
var henni allt í senn, eiginmað-
ur, faðir og bróðir. Hún var
hamingjusöm, því að hún var
vel gift. Einmitt á þessum tím-
um, þegar allur heimurinn virt-
ist hafa færzt úr skorðum, orð-
jnn ægilegur, vondur og grimm-
ur, var það mikil huggim, að
eiga sér styrk hans og mann-
gæði að sverði og skildi. Hún
vissi um unga menn og óþolin-
móða, sem numdir höfðu verið
á brott að nóttu til, og hafði
síðan ekki til þeirra spurzt. En
Jósep stundaði starf sitt í ró-
semi, þótt hann segði á hverj-
um morgni, um leið og hann fór
að heiman: „Vertu kyrr heima,
þangað til ég kem aftur í kvöld.
Ef þú þarft að fara í búðir, þá
taktu Elísabetu með þér. Ég