Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
„Farðu með Bill í herbergið þitt
og reyndu að fela hann.“ Hún
renndi augunum yfir herbergið.
„Taktu þriðja bollann með þér.
Fijót nú!“
Þegar við vorum að fara,
brýndi hún röddina og sagði
hátt, með óþolinmæði í rómn-
um: „Vertu ekki að þessari vit-
leysu, Margot. Láttu mennina
ekki bíða.“
William sat á brúninni á legu-
bekknum í herberginu mínu,
laut höfði og spennti greipar.
Mér datt í hug, að hann væri
að biðjast fyrir. Mér fannst, að
lögreglan, sem var í hinu her-
berginu, hlyti að heyra hjartað
í mér slá.
I hinum hræðilega hugaræs-
ingi, birtust mér allt í einu tveir
gamalkunnir hlutir mjög greini-
lega, — það voru myndir af
eiginmanni mínum og bróður.
Mér þótti ég heyra raddir þeirra
eins og ég hafði einatt heyrt
þær, meðan þeir voru á lífi.
„Jæja, Etta, nú ertu komin í
laglega klípu. En vertu bara ró-
leg — við kippum þessu í lag.“
Og allt í einu sló því niður í
mig, að bróðir minn gæti raun-
verulega orðið mér að liði. Ég
þaut að legubekknum og reif í
handlegg Williams. „Afklæddu
þig í snatri og farðu upp í rúm-
íð. Þú verður að látast vera
veikur.“
Ég hjálpaði honum að af-
klæðast og sagði honum frá
fyrirætlun minni. Þegar hann
var kominn upp í rúmið, vafði
ég handklæði um höfuð hans.
Við máttum ekki seinni vera,
því að á sama augnabliki kall-
aði Kitty:
„Etta, hvar ertu? Mennina
langar til að líta á herbergið
þitt.“
Mér fannst nístandi augna-
ráð leynilögreglumannsins fara
í gegnum mig. Á bak við hann
stóðu tveir menn aðrir og frú
Bengler, dyravarðarkonan. Ég
gat séð það á svip hennar, að
hún myndi gera það sem hún
gæti, til að hjálpa okkur.
„Þetta er min kæra ameríska
vinkona, frú Shiber,“ sagði
Kitty. „Stríðið skall á, áður en
hana varði og hún var langt í
burtu frá ættjörð sinni.“
Ég reyndi að vera eðlileg i
framkomu.
„Þér verðið að afsaka, hvem-
ig lítur út í herberginu mínu.
Bróðir minn liggur í inflúenzu
— það er mikið um hana núna.
í borginni. Ég vona, að þér þurf-
ið ekki að ónáða hann.“ Ég