Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 105
LEYNISTARFSEMI I PARÍS
10£
átyllu til þess að heimsækja
Sjúkrahús og fangabúðir."
Flótti William Grays var svo
auðveldur, að það lá við, að það
ylli okkur vonbrigðum.
Við fengum vegabréf hjá
Foyer du Soldat og fórum að
heimsækja sjúkrahús í París og
nágrenni. Cháncel útvegaði far-
arleyfi fyrir William, og þegar
allt var tilbúið, komum við hon-
um á nýjan leik fyrir í farang-
ursklefa bifreiðarinnar. Við
höfðum meðferðis gjafaböggla
tii nokkurra herspítala, en fyrsti
áfanginn var búgarðurinn á
landamærunum, þar sem sam-
starfsmenn Chancels höfðust
við.
Viku seinna kom Margot
hlaupandi upp til okkar og veif-
aði bréfspjaldi. William skrif-
aði, að hann hefði fengið loforð
um að mega „heimsækja for-
eldra sína“ innan skamms. Ég
vissi, að hann átti við England,
og ég var svo glöð, að ég var
til í að byrja á þessari starf-
semi á nýjan leik.
En samt var það svo, að þeg-
ar Kitty stakk upp á hinu sama,
þá varð ég óttaslegin. Hún hafði
rekizt á mjög eftirtektarverða,
auglýsingu í ,,Paris-Soir“. Dálk-
urinn „Horfið fólk“ var víðlesn-
asti dálkur blaðsins, því að flest-
ir áttu vini eða ættingja, sem
horfið höfðu í stríðinu. „Paris-.
Soir“, sem var þýzksinnað blað,
birti nokkur hundruð slíkar
auglýsingar daglega. Þessi eina
auglýsing var frábrugðin öðr-.
um:
Jónatan Burke leitar vina sinna<
og kunningja. Heimilisfang: Her-
spítalinn. Doullens (Somme).
„Þetta er enskt nafn,“ sagði
Kitty hugsandi. „Hvenær hefir
Frakki verið skírður Jónatan?
jSg ætla að skrifa honum.“
,,Kitty,“ sagði ég skelkuð.
„Þú ætlar þó ekki að leita uppi
fleiri enska hermenn?“
„Ne-i, en ef ég rekst á ein-
hvern, þá má ekki minna vera
en að ég komi honum til Chan-.
cels.“
„Þú ferð ekki á bak við mig,“-
sagði ég.
Nokkrum dögum seinna kom
hún með bréf, skrifað á ensku
og undirritað af Jónatan Burke
„Það væri afar gaman að hitta
einhvern, sem maður gæti
spjallað við ... ég býst við
yður.“
„Foyer du Soldat ætlast til
að við færum hermönnum
böggla,“ sagði hún og leit fast
á mig.