Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 97

LEYNISTARFSEMI 1 PARÍS
95-
mímim til Parísar. Hún var dótt-
ir bankastjóra í London og
hafði gifzt frönskum vínkaup-
manni, Henri Beaurepos að
nafni, en hafði skilið við hann
— að vísu í fullri vinsemd.
Kitty var vel efnuð, en til þess
að hafa eitthvað fyrir stafni, rak
hún litla kjötverzlun í Rodier-
götu. Þar hitti ég hana fyrst og
við urðum miklar vinkonur.
Árið 1933, þegar Irving bróð-
ir minn dó snögglega í París,
hjálpaði Kitty mér á allan hátt
og sá meira að segja um greftr-
un hans í Pére Lachaise kirkju-
garðinum. Þrem árum seinna,
ér ég missti manninn, símaði
hún til mín og bað mig að
koma og dvelja hjá sér í París.
Ég var einstæðingur, og sendi
því svarskeyti, þakklát í huga:
,,Kem strax“.
Við komum okkur fyrir í
hinni þægilegu nýtízku íbúð
hennar og lifðum eins góðu lífi
og efnin leyfðu.
Hið skemmtilega líf okkar
tók snöggum umskiptum dag
nokkurn, skömmu áður en Þjóð-
verjar héldu inn í París — það
var 13. júní 1940. Við vorum
svo öruggar, að Frakkar myndu
verja Parísarborg hús fyrir hús,
eins og Reynaud forsætisráð-
herra hafði sagt, að við hirtum
hvorki um þráiátan orðróm né
vaxandi ótta. En þennan dag,.
þegar við hringdum árangurs-
laust til vina okkar, varð okkur
ljóst, að þeir voru allir flúnir.
,,Ég hringi til skrifstofu ame-
ríska ræðismannsins,“ sagði ég
og vildi ekki láta sannfærast.
„Þar get ég frétt, hvort Þjóð-
verjar muni setjast um París.“
Skelkuð rödd svaraði í sím-
ann: „Eruð þér enn í borginni?
Vitið þér ekki, að stjómin er
flutt til Tours? Þjóðverjar
verða komnir til Parísar eftir
nokkrar klukkustundir!“
Við tókum saman föggur okk-
ar í ofboði, fórum út í bílinn
og flýðum.
En við höfðum tafið of lengi.
Þjóðvegurinn, sem tengir París
við Suður-Frakkland, var of
mjór fyrir allan þann ótta-
felegna mannfjölda, sem flúði
borgina. Þúsundir flóttamanna,
í bifreiðum, fótgangandi og á
reiðhjólum, lokuðu veginum um
350 km. vegarlengd, og hreyfð-
ust varla úr stað. Næsta morg-
un vorum við enn í úthverfuni
borgarinnar, og þá fréttum við,
að Þjóðverjar hefðu tekið París..
„Næst þegar við komum á
vegamót,“ sagði Kitty snögg-.