Úrval - 01.12.1943, Blaðsíða 50

48
ÚRVAL
um reifum. Hún gat engu orði
upp komið, en konan, sem bogr-
aði yfir henni, skildi augnaráð
hennar og svaraði: ,,Það er
drengur. Efnilegasti drengur,11
og hún lyfti honum. Drengur-
inn fálmaði með handleggjun-
um, og hár hans glóði í bjarm-
anum frá bálinu. En fólkið
þyrptist of nálægt henni, og
Jósep bandaði því frá með ann-
ari hendinni en lagði hina und-
ir höfuð henni. Og henni tókst
að brosa til hans.
Þegar hópurinn dreifðist,
heyrðist í bifreið, sem ískraði
um leið og hún nam staðar.
Þetta voru embættismenn, það
var auðséð á einkennisbúning-
unum, stígvélunum og drembi-
legu göngulaginu.
Einn þeirra ræskti sig og
kallaði: „Hananú, þið þarna.
Hvað er um að vera? Við ætl-
uðum ekki að finna ykkur og
hefðum kannske týnt ykkur, ef
við hefðum ekki séð bjarmann
af bálinu. Hana, svarið þið nú
tii nafns. Við höfum listann
yfir ykkur. Svarið nú nafni,
annars skuluð þið hafa verra
af.“
Tvö hundruð nöfn voru lesin
upp, og allir svöruðu, sumir
feimnislega, aðrir fyrirlitlega,
sumir grátandi, sumir smjaðr-
andi, aðrir einbeittir.
,,María,“ var kallað: „María.“
Hún lauk upp augunum og
sagði ,,María“ veikum rómi.
„Það er víst hún,“ sögðu þeir
sín á milli. „Það er víst hún,
sem hefir eignazt barnið.“ Þeir
komu að henni og horfðu á kon-
una, Maríu, og barnið nýfædda
í skurðinum. „Jú, það er og..
Fætt í skurði og getið af gyð-
ingasvínum.“
„Jæja, það er bezt að setja
það á listann strax, áður en það
vex upp og reynir að stelast
burt. Hvað heitir það? Hana
nú, María?“ Hann ýtti við henni
með tánni á stígvélinu, en ekki
harkalega,
Hún opnaði augun aftur og
brosti eilítið um leið og hún leit
upp til hans og síðan á dreng-
inn í fanginu. Hún brosti, þó að
augun væru dimm af kvölum.
„Niemand," hvíslaði hún.
„Hvað þá? Talaðu hærra!
Ég heyri ekki til þín.“
Hún tók á öllu, sem hún átti
til, myndaði orðið með vörunum
og vætti þær af því að þær voru
þurrar. Síðan sagði hún aftur:
„Niemand . . . Enginn.“
Einn þeirra skrifaði þetta
upp, en sá sem spurt hafði,