Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 42
42
FRJETTIR.
En”land.
allra kúgara úr landinu", eSa fleira af því tagi. í fyrra vor var
tveimur Fenium veitt lausn úr löngu varShaldi og vísað um leiS í
útlegS. í Cork hjeldu menn mikla hátíS til heiðurs viS þessa
menn, og hafSi sjálfur borgarstjórinn (O’Sullivan aS nafni) forsætiS
í gildinu. í ræSum sinum talaSi hann feilnislaust um „hiS írska
þjóSland", um „ena landflæmdn syni þess“ (heiSursgestina) — og
hjelt mjög á lopti lofstír og píslarvætti þess manns (Fenía), er
dæmdur var til gálga í Ástralíu fyrir banatilræSiS og áverkann
á Alfred prinzi (enum yngra syni drottningarinnar; sbr. Skírni
1868, ViSaukagrein). J>ó stjórnin eigi gæti beinlínis rekiS O’Sulli-
van frá embættinu (er borgarmenn hölSu kosiS hann til), var þessu
svo hreift í neSri málstofunni, aS hún vildi láta Jpví yfirlýst á
Jjinginu, aS sá maSur væri óhæfur til Jjeirrar stöSu. ViS þaS
skilaSi O’Sullivan af sjer borgarstjórninni, en þá hófust og
róstumiklir fundir bæSi í Cork og víSar um landiS. þegar ein-
hver, t. d. þingmenn íra eSa prestar, vildi mæla eitthvaS á þeim
fundum til miSlunarmála, eSa ráSa mönnum til aS ganga'aS
kostaboSi stjórnarinnar i landbúnaSarmálinu, gerSu menn strax
atsúg aS þeim og brutu niSur ræSustólana og ráku þá hurt meS
mestu ribbaldalátum. Svo fór á málfundum í Limmerik og Cork
og víSar (í október og nóvember), en fólkiS æpti af kappi: „fari
Gladstone og stjórnin norSur og niSur! hún lýgur aS oss og býr
yfir eintómum prettum. Láti húu fyrst alla hepta menn (Fenía)
lausa, því vjer tökum engum sættum, utan allar sakir sje upp
gefnar“ (og fl. þessh.). þeir einir fengu hljóS á fundunum, er
töluSu djarft um „írskt þjóSvaldsríki", eSa um fullan aSskilnaS
frá Englandi, eSa um aS reka alla enska jarSeigendur af landi
frá eignum og óSulum. í Tipperaryfylki lýstu menn svo þeli
sínu til Englendinga, aS þeir kusu (viS endurkosning) sjer til
þingmanns einn sakadólg stjórnarinnar (af Feníaflokki), O’Donovan
Rossa, er fyrir landráSasakir hefir veriS settur 1 varShald. A8
þeim pilti mundi synjaS sætis á þingi, mátti í vændir vita, en
írar fögnuSu þessum atburSi um allt land meS miklum funda-
höldum og fánaburSi. Eptir þaS, aS mönnum var orSiS kunnugt
um fyrirhugun stjórnarinnar í landbúnaSar- eSa landsleigumálinu,
var þaS jafnan viSkvæSiS á fundunum, aS hjer væri aS eins haft