Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 165
T yrk javeldi.
FBJETTIB.
165
mínka svo, aS eigi meir en 18,000 yrði undir vopnnm (í staS 30—
40,000), og skyldu þeir bera einkunnarbúning tyrkjahersins. Skött-
um og álögum skyldi hleypt nibur í £að, sem var Já, er jarlinn tók
ríki, en ársáætlunin um útgjöld landsins lögb fram fyrir soldán
og hafa hans samþykki, og eigi leitaS nýrra fjárlána. Dm burt-
vísanir af landi, eignaupptökur og lífiátsdóma skyldi og leitab staS-
festingar i Miklagarði. SamningargerSir viS útlend ríki voru og
bannaSar. sjerilagi þaS, er jarlinn hafSi fariS á leit um aS taka
af útlendum konsúlum úrskurSarrjett í málum landsmanna þeirra.
Jarlinn svaraSi brjefi soldáns sem rækilegast, en meS mestu hóg-
værS og fullyrSum um trúnaS sinn, hlýSni og hollustu. SvariS
var þó eigi annaS en einber mótmæli gegn kröfum soldáns. Jarl-
inn kvaS sjer hafa veriS fullheimilt aS bjóSa höfSingjum til sín,
sagSi nauSsyn eina bera til samningauna um rjett konsúlanna, og
eigi miSur til aukuingar skattanna (nefndi hersendinguna til Krítar,
útgjöldin til leiSarskurSarins um Suez, skuldirnar eptir Said jarl
og fl.), en ofþungum álögum þyrfti land sitt eigi aS kviSa, þar
fsem þau mál yrSu borin undir fulltrúa fólksins. Um þá tíma
Ijetu stjórnarblöSin i MiklagarSi mjög ámælin dynja yfir jarlinn,
og gáfu í skyn, aS hann ætti völd og tign á liættu, ef haun ljeti
ekki undan. Hann ljet sjer þó viS ekkert bregSa og hjelt áfram
aS efla liS sitt og allar iandvarnir. Soldán sendi nýtt brjef, heimt-
aSi hlýSni og auSsveipni og baS jarl gæta þess alls sem bezt, er
til væri skiliS í þeirri skrá („fermani"), sem honum hefSi völdin
veitt og aukiS virSingu hans (!). AS því ljóst hefir orSiS, stóSu
Englendingar fast meS soldáni og stöppuSu i hann stálinu, en jarls
megin voru Frakkar, ítalir og Austurríki; en þegar viS sjálft iá,
aS til vopnanna mundi tekiS, eSa aS soldán mundi senda atfara-
liS á hendur ofjarli sínum , urSu hvorutveggju aS leggjast á eitt
um meSalgönguna. Máiinu lauk svo, aS soldán sendi jarlinum
nýja boSaskrá (,,ferman“), en hjer var eigi öSru aS honum
haldiS, en góSum ráSum um tjársparnaS og skattaljetti. þaS var
og til skiliS, aS skattana skyldi heimta í nafni soldáns, og hans
samþykki skyldi hafa um nýjar lántekjur. Jarlinn tók viS sendi-
boSunum frá MiklagarSi meS mestu virktum og Ijet hafa sem
mest viS, er hann birti þau drottinsorS ráSi sínu, en fagna því